|
เป็นช่วง 3 เดือนที่ busy มาก; April - May - June
แต่ก็ happy มากด้วยเช่นเดียวกัน งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข เราไม่บ่น เหนื่อย พัก เดี๋ยวก็หาย หลายปากท้องได้อิ่มกัน ตอนนี้หลาย ๆ อย่างลงตัวแล้ว 1. ได้ฤกษ์ pack กระเป๋าย้ายบ้านกันเสียที เป็นครอบครัวที่ไม่เร่งรีบจริง ๆ hmmm มันอธิบายอยากครับ พวกเราอยู่กันที่บ้านหลังปัจจุบันจนชินแล้ว ลูก ๆ อะไรก็เข้าโรงเรียนที่นี่ แต่ตอนนี้เด็ก ๆ ก็เริ่มถามละ ว่าเมื่อไหร่จะย้ายกัน จริง ๆ ลูกชายบอกว่าจะเริ่มไปนอนแล้ว เพราะบ้านใหม่อะไรก็มีหมดแล้ว เหลือแค่ประกอบ furniture กันนิดหน่อย แต่ที่สำคัญคือต่อ Internet ซึ่งเพิ่งได้ modem มาเมื่ออาทิตย์นี้ มันคงต้องย้ายจริง ๆ แล้วหละ 2. ที่ผ่านมา เรา busy จริง ๆ ซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี $$$ 3. บ้านเราไม่มี home loan ไม่มี mortgage มันก็เลย OK หน่อย ไม่ต้องเครียดอะไร แต่นั่นแหละ มันถึงเวลาที่จะต้องย้ายแล้ว เสาร์ - อาทิตย์ เราก็อยากทำสวนแล้ว อยากปลูกผักไว้กินเอง ปลูกเท่าที่กิน กินเท่าที่ปลูก มันคงจะมีความสุข และก็จะได้เริ่มเรียนด้วย UTS ปริญญาใบที่ 7.... ไปให้สุดทาง เปิดเรียน August แล้ว ต้องจัดการตารางชีวิต บันทึกเรื่องราวของชีวิต 29/06/2024 บันทึกเอาในความทรงจำ; 17 June 2024
วันนี้บ้านที่พวกเราจะอยู่กันเอง (family home) furniture มาส่งครบแล้ว มันเป็นการซื้อ furniture กันข้ามปีแบบไม่รีบ เพราะครอบครัวเราจะว่างกันแค่วันอาทิตย์เท่านั้น Mon- Fri: ลูก ๆ เรียนหนังสือ Sat: ลูกชายสอนพิเศษ + เรียนฟันดาบ ก็จะมีแค่วันอาทิตย์นี่แหละ ที่พอว่าง ๆ กันบ้าง แต่ก็ต้องนัดกันว่าอาทิตย์นั้น ๆ ใครก็ห้ามมีนัดหรือมี appoinment อะไรกับเพื่อน ๆ หลาย ๆ คนอาจจะงงว่ามันจะยุ่งอะไรมากมายขนาดนั้น เอาแบบว่า "you have no idea" ก็แล้วกันครับว่ายุ่งกันขนาดไหน และ furniture ของพวกเราเป็น brand new หมด บางอย่างต้อง custom made เพราะเข้าประตูบ้านไม่ได้ นั่น นี่ โน่น อะไร ใด ๆ พวกเราไม่รีบ ชีวิตพวกเราเครียดกันมามากพอแล้ว ทุกวันนี้ขออยู่กับปัจจุบันและก็มีความสุขกัน 4 คนพ่อแม่ลูก บ้านเราไม่ได้ติด mortgage ไม่มี home loan มันก็สบายหน่อย มันก็เลย take time กันได้ เข้าใจว่าหลาย ๆ คนอาจจะอยู่ในคนละสถานการณ์ เราก็ต้องดูสภาพแวดล้อมของเราด้วยนะครับ เราชอบ ณ moment นี้ที่สุด ช่วง weekend ที่ลูกลิงตัวโตกลับบ้าน
1. ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า พ่อ แม่ ลูก x 2; 4 คน แต่ทุกคนนั่งทำงานอะไรของตัวเองเงียบ ๆ ครอบครัวเราไม่ใช่ครอบครัวโฉ่งเฉ่ง เสียงดัง - ลูกชายคนโต ก็นั่งทำ assisgnment ทำการบ้านอะไรของเขาอยู่ในห้องเงียบ ๆ บ้านเราเป็นบ้าน "open door" policy คือจะทำอะไรก็ตามแต่ ประตูห้องต้องเปิดเสมอ เราเดินไปมาก็จะเห็นลูกตลอดว่าลูกทำอะไรอยู่ - ลูกสาวคนเล็ก ตอนนี้เรียน year 11 แล้ว อยู่ senior year แล้ว การบ้านก็จะเยอะนิดหนึง เสาร์-อาทิตย์ ก็จะนั่งทำการบ้านอยู่ในห้องเหมือนกัน ลูกสาวเรารู้หน้าที่เสมอ แต่จะให้ชอบ dance มากแค่เรียน เรื่อง academic ต้องมาก่อนเสมอ ถ้าการเรียนแย่ก็จะไปต่อเรื่อง dance ไม่ได้ นี่คือกฎเหล็กของ daddy ทุกคนรู้หน้าที่ของใครมันว่าแต่ละคนต้องทำอะไรบ้าง ไม่ต้องบอก 2. เรากับภรรยาก็นั่งทำอะไรก๊อกแก๊ก อยู่หน้า computer ที่โต๊ะทำงานของพวกเราไปเรื่อย โต๊ะติดกัน 3. ลูกลิงตัวโตขับรถได้แล้ว ตอนนี้ก็แชร์รถกันกับ daddy ไปก่อน daddy เป็นคนรักรถมาก ปรกติแทยจะไม่ได้ให้คนอื่นแตะรถเราเลย แค่เราสอนเขาขับรถ และให้เขาได้ใช้รถร่วมกันกับเรา ลูกลิงก็รู้แล้วถึงความรักที่ daddy มีให้ต่อเขา เพราะเราไม่เคยคิดจะแชร์รถกับใครอยู่แล้ว เรากับภรรยาก็ใช้รถกันคนละคัน ตอนที่ลูกลิงเข้าเรียน UNSW เราก็กะจะซื้อรถให้เขาไปเลยอยู่แล้ว แยกใครมันไปเลย เดชะบุญที่ไม่ซื้อ เห็นการขับรถของเขาแล้ว น่าจะได้ tattoo กลับมาแน่นอน ปีหน้าลูกลิงก็น่าจะเรียนจบ UNSW แล้ว อันนี้ก็คงต้องซื้อคันใหม่ให้เขาเลยแหละ ก็ถือว่าเป็น milestone ในชีวิตของเขา ตอนนี้รอแค่ย้ายบ้าน แล้วเราก็จะซื้อรถใหม่ (EV) รถคันนี้ Hybrid ก็จะยกให้เขาไป เอาไปขับใน Sydney ได้ 4. ชีวิตเราตอนนี้ค่อนข้างลงตัว เราสามารถ semi-retire ได้แล้ว (ถ้าเราต้องการ semi-retire) #passiveincome เราค่อนข้าง OK ต่อ week แค่ตอนนี้เรายังมีแรงอยู่ และลูกค้าก็ยังเรียกร้องอยู่ ก็ทำต่อไปแค่นั้นเอง ก็จะยังคงทำงานต่อไป ก็จะยังคงลงทุนในหุ้นและอสังหาต่อไป passive income ที่ได้ต่อ week ก็ยังไม่ถึงตัวเลขที่จะ fully retire แต่ semi-retire หนะ OK แล้ว ชีวิตเราปลอดหนี้มานานแล้ว บ้านทุกหลังที่ NSW ปลอดหนี้ทุกหลัง และที่ QLD ก็ปลอดหนี้อยู่ 1 หลัง ส่วนที่ติด mortgage ก็ไม่ต้องไปทำอะไร ทุกอย่างดูแลตัวของมันเองได้ เราก็เป็นคน "หา 10 ใช้แค่ 7 " เรื่อง financial freedom หนะ freedom มานานแล้ว; (01 July 2020) ตอนนี้ก็แค่รอลูกลิงเรียนจบ year 12 ซึ่งก็ปีหน้าแล้ว อะไรก็หลาย ๆ ก็ลงตัว ความรู้สึก ณ moment นี้ ขีด ๆ เขียน ๆ นั่งอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ตอนตี 5; 5am ...บันทึกเอาไว้เป็นความทรงจำ... 07/04/2024 #จอห์นเผ่าเพ็ง #เพราะฉะนั้น #มันถึงเป็นเช่นฉะนี้ สิงคโปร์ คนส่วนใหญ่มีการศึกษาที่ดี อัตราการอ่านออก-เขียนได้ค่อนข้างเยอะ
คนจึงทำงานเป็น white collar กันเยอะ ทำงานที่ office กัน ไม่ค่อยมี blue collar ไม่ค่อยมีทำงานที่ใช้แรงงาน คนงานที่ใช้แรงงานหลาย ๆ อย่าง import มาจากต่างประเทศ cleaner ที่ MRT stations ส่วนมากเป็นชาวศรีลังกา คนเก็บขยะของเทศบาล ส่วนมากเป็นชาวศรีลังกา คนงานทำถนนหนทาง บางส่วนก็เป็นแรงงานไทย แม่บ้าน หรือคนรับใช้ในบ้าน ก็จะมาจากอินโดนีเซีย หรือ ฟิลิปปินส์ ต่าง ๆ นานา อันนี้คือแค่ตัวอย่าง หลัง ๆ มาก็จะมีคนมาจากพม่าด้วย อันนี้คือ something new เพราะแต่ก่อนไม่ค่อยมีคนมาจากพม่าเท่าไหร่ ที่ประเทศสิงคโปร์ เราก็จะ slang หลาย ๆ อย่างที่พวกเราใช้ เราก็ได้เรียนรู้ slang เหล่านี้ตอนที่เราอยู่ที่นั่น "Yaya Papaya" คือ Singaprean slang ที่หมายถึง snob ที่หมายถึงคนที่ชอบ "เชิด" หรือ "Yaya" แต่ก็เติมคำว่า "papaya" เข้าไปเฉย ๆ ให้มันสอดคล้อง ในขณะที่เรานั่งรออาหารอยู่ที่ hawker centre แถวบ้านน้องสะใภ้ แถว Changi/Bedok ก็จะมีป้ามานั่งที่โต๊ะไม่ไกลจากเรามาก ป้าก็ถามพนักงานต่างชาติที่มาเช็ดโต๊ะที่ป้านั่ง ว่ามาจากไหน อะไร ยังไง มาเรียนหนังสือ หรือมาทำงาน blah...blah... เดี๋ยวก่อนนะครับ มันค่อนข้างเป็นมารยาทของคนทั่ว ๆ ไปที่เราจะไม่ไปถามเรื่องราวส่วนตัวอะไรของใครมาก น้องเขาเอาอาหารมาเสริฟ เราก็แค่ "ขอบคุณ" ก็พอแล้ว ไม่ต้องไปถามอะไร ยกตนข่มท่าน เพียงเพราะน้องพูดภาษาอังกฤษสำเนียงแปลก ๆ ป้าก็จะมีความ bossy นิสต์นึง เรานั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ ก็ได้แต่มองและถอนหายใจ Note: ป้าอาจจะไม่มีเจตนา เราอาจจะคิดไปเอง อาจจะด้วยน้ำเสียงและสำเนียงของป้า!!!  ปีนี้เราตัดสินเรียนเพิ่มอีกใบครับ Gradudate Diploma of Psychology
Gradudate Diploma มันคืออนุปริญญาโทนะครับ ไม่ใช่ Diploma ตาม TAFE ตาม college Gradudate Diploma = สูงกว่าป.ตรี แต่ต่ำกว่า ป.โท สำหรับคนที่ป.ตรี แล้วอยากปลี่ยนสายหรือเรียนในสายอื่น ๆ ที่ตัวเองไม่มีพื้นฐานการก่อน มันคือปริญญาอีกใบนะครับ ไม่ใช่แค่ประกาศนียบัตร 1. UTS Postgrad เรีนกัน 6 intakes ต่อปี ประมาณว่า intake ละ 2 เดือน ถ้าลง intake ละ 1 วิชาก็จบ 1.5 ปี เพราะของเราต้องเรียน 10 วิชา แตกต่างจาก UNSW นะครับ UNSW เรียน 3 terms ประมาณว่าเทอมและ 3 วิชา UOW เรียน 2 semesters ต่อปี หรือถ้า Postgrad ก็มีแบบ intake แต่ปีละ 4 intakes Term, Intake, Semester ไม่เหมือนกันนะครับ แล้วแต่มหาลัย 2. อะไร ใด ๆ เราคุยกับภรรยาแล้ว เราคงเรียน intake-เว้น-intake จะได้ไม่กระทบกับเวลาของครอบครัวมาก เรียน ๆ ชิล ๆ ไม่รีบ จบเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น เราไม่ได้จะเอาความรู้หรือวุฒิการศึกษาไปทำมาหากินอะไร เราเรียนเพื่อ "รู้" เฉย ๆ สนองความ "อยากรู้" ล้วน ๆ แต่ความอยากรู้นี้ก็มาพร้อมกับค่าใช้จ่าย $40K วิชาละ $3.9K กว่า ๆ ถ้าคิดเป็นตัวเลขกลม ๆ ก็วิชาละ $4K นี่คือราคาของ citizen นะครับ ต่อให้เป็น citizen ก็เถอะ ก็แพงอยู่ แต่มันใช้ HECS ได้แค่นั้นเอง 3. เราจะไม่ใช้ HECS เพราะเรากับภรรยาค่อนข้าง heavily invest กับอสังหาที่นี่ เราจะต้องไม่มีหนี้ หรือมี liability ที่ไม่จำเป็น เพราะถ้ามีหนี้ มันก็จะทำให้ borrowing power ลดลง ก็จะทำให้ทำเรื่อง home loan ยาก เราก็เลยต้องจ่ายค่าเทอม upfront เราก็คุยกับภรรยาแล้วว่า เราก็จะเอาตังค์ค่า consultation ที่ได้จากงาน consult ทางโทรศัพท์นี่แหละ มาเป็นค่าเทอม เราจะไม่ยุ่งหรือวุ่นวายกับเงินในบริษัท หรือเงินส่วนอื่น ๆ งาน consult เราปรกติวันหนึ่งก็รับ 3 สาย (Mon - Sat) ก็พอได้อยู่ ดังนั้น ก็ตัดไปเรื่องค่าเทอม ไม่มีอะไรต้อง worry $40K เยอะจริง เอาไปวาง deposit ซื้อบ้านได้ แต่เราอยากเรียนจริง ๆ ครับ อยากรู้ และอยากได้ qualification ที่มัน formal ไม่ใช่ไปซื้อหนังสืออ่านเองจาก Dymocks งั้น ก็ไปให้สุดทางเลยละกัน $40K วน ๆ ไป แต่เราไม่รีบไง เรียน intake-เว้น-intake และ intake ละ 1 ตัว :) 4. เรียนเพื่อ "รู้" เฉย ๆ มีจริงครับ หน้าที่การงานเราลงตัวแล้ว เราพร้อม semi-retire แล้ว เราไม่ได้กะจะเอาความรู้นี้ไปทำมาหากินอะไร แต่อย่างน้อยมันน่าจะทำให้เราเข้าใจคนมากขึ้น เราทำงาน "J Migration Team" มาก็ 16 ปีแล้ว เจอเรื่องราวมาเยอะ เราอยากให้คำแนะนำคนอื่น แต่มันก็ติดตรงที่เราไม่มีความรู้ทางด้านนี้แหละ งั้นก็ไปเรียนให้มันเป็นเรื่องเป็นราวเลยละกัน จะได้ไม่ "คาใจ" ไม่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ 5. Intake หน้า (July) คงไม่ลง ขอเวลาทำใจ ไหนจะย้ายบ้าน ย้ายอะไรอีก จะลง intake แรกตอน August 2024 6. ทุกการตัดสินใจ ผ่านการอนุมัติจาก CEO แล้ว อันนี้สำคัญ เพราะเงินที่ต้องจ่ายก็เยอะ และเวลาจะต้องกระทบกับเวลางานหรือเวลาครอบครัวน้อยที่สุด อันนี้คือปริญญาใบที่ 7 ครับ เรียนมาแล้ว 4 มหาลัยที่นี่ (UOW, USQ, ANU & CSU) UTS ก็จะเป็นมหาลัยที่ 5 จริง ๆ ชีวิตเราอยู่เฉย ๆ ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร Lifelong learning มีจริง เราทำให้เห็นแล้ว อะไรที่ทำแล้วมีความสุข อะไรที่ทำแล้วไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน "ทำ" เถอะ I hope my actions will inspire someone in some way. ถ้าเราคิดว่าเรา "ทำได้" เราก็จะ "ทำได้" ครับ  เป็น trip ที่ครบ จบ ทุกเรื่อง
4 ปีช่วง COVID ที่ครอบครัวเราไม่ได้กลับเมืองไทยหรือสิงคโปร์ เราคนเดียว ได้กลับบ้างตอน Jan 2022 (Phuket Sandbox) 4 ปีนี้ ลูก ๆ เราก็โตขึ้นเยอะ คนโตก็เรียนมหาลัยแล้ว หลาน ๆ เราก็โตขึ้นเยอะ หลาย ๆ คนก็เรียนมหาลัยกันแล้ว เด็ก ๆ ที่เลยกล้าที่จะพูดคุยกันมากขึ้น ปรกติลูก ๆ เราก็จะสนิทกับหลานอีกคนอยู่แล้ว คนที่เสียไปเมื่อปี 2020 เพราะคนนั้นคือลูกชายของน้องสาวเราเลย เราไปไหนมาไหน เราจะเอาหลานเราไปด้วยเสมอ ไปเที่ยวหาดใหญ่เอย เกาะสมุยเอย ไปเที่ยวสิงคโปร์เอย หลานคนนั้นจะไปด้วยตลอด ก็เป็นลูกชายอีกคนของเราแหละ ความสนิทสนมมันก็จะอีก level หนึ่ง กลับเมืองไทยครั้งนี้ เรามีอะไรหลายอย่างในชีวิตที่ต้องสะสาง main หลักเลยคือพาเด็ก ๆ และครอบครัวมาบอกลาพี่ชายของพวกเขา ซึ่งก็เป็นการยากมาก แต่อย่างน้อย 4 ปี มันก็ทำให้อะไรเบาลง หลาย ๆ คนอาจจะบอกว่า "เวลาจะช่วยเยียวยาทุกสิ่ง" hmmm... จริงหรือครับ??? jigsaw 1 ชิ้นหลายไป จะต่อยังไงก็ไม่สมบูรณ์ เพียงแต่ต้องยอมรับมันให้ได้ ก็แค่นั้นเอง การมาบอกลาในครั้งนี้ ต้องรอถึง 4 ปี เราถือว่า trip นี้คือ ครบ จบ ทุกเรื่อง ไม่งั้นมันก็จะยังคาใจอยู่ตลอด มันเป็นอะไรที่เศร้า แต่มันก็คือความจริงของชีวิต มันเกิดขึ้นแล้ว เราจะจัดการกับชีวิตยังไงหลังจากนี้  เมื่อการเดินทางต่างประเทศไม่ได้ปัญหาเรื่อง border restriction แล้ว
เมื่อภรรยาเรา ผ่านการรักษาทุกสิ่งอย่างแล้ว ทุกวันนี้ก็แค่ follow up ทุก ๆ 3-4 เดือน แล้วแต่หมอนัด เมื่อลูกชายคนโต ปีนี้ก็เรียนปี 3 ที่ UNSW แล้ว เมื่อลูกสาวคนเล็ก ปีนี้ก็เรียน year 11 แล้ว (ม.5) ตอนนี้แค่รอย้ายบ้าน cleaner ก็เข้ามา clean ทุกอย่างหมดแล้ว furnitures มาส่งเกือบหมดทุกอย่างแล้ว รอแค่ bed frames ของ Harvey Norman ที่ส่งมาทางเรือจากเมืองจีน เมื่อย้ายบ้านเสร็จ เราก็คงได้กลับเมืองไทยมากขึ้น เมื่อชีวิตเราสามารถทำงานที่ไหนก็ได้ ก็คงจะได้กลับไปอยู่กับคนแก่ที่บ้านมากขึ้น ก็คงจะได้มีโอกาสพาคนแก่เที่ยวมากขึ้น ไปโน่น ไปนี่ ก่อนที่เขาจะเดินทางลำบากกัน ก็คงจะได้ทำ face-to-face consultation ที่เมืองไทยด้วย หลังจากห่างหายไปหลายปี (ถ. พระหลโยธิน เตรียมตัวจ๊ะ) หาเงินเป็น AUD ไปใช้เป็น THB ยังไงก็อยู่ไทยได้สบาย ๆ ครับ หลาย ๆ คนอาจจะอยาก #โยกย้าย มาอยู่ที่นี่ แต่เอาเถอะชีวิตใครชีวิตมัน ชีวิตของเราลงตัวแล้ว ใช้ชีวิตที่ไหนก็ได้ ออสเตรเลีย สิงคโปร์ ไทย งานเราไม่กระทบอยู่แล้ว อยากจะทำ face-to-face consultation ก็บินกลับมาทำได้ทุก ๆ 3 เดือน จริง ๆ passport เราไปใช้ชีวิตอยู่ที่ New Zealand ก็ได้ แต่เอาแค่ 3 ประเทศนี้พอ มีความสุขแล้ว ทุกอย่างค่อย ๆ เป็นรูปเป็นร่าง อย่างที่เราอยากให้เป็น การที่เรามาถึงจุดที่เรา “พอใจ” ในชีวิตแล้ว ชีวิตที่เหลือเราอาจจะต้องการแค่ “ความสงบ” ก็อาจเป็นได้ สุขที่สุด ณ จุดที่เป็น ทุกคนมีความคิดที่แตกต่างกันนะครับ
ไม่มีถูก ไม่มีผิด ตัวเราเองเป็นคนไม่มี new year resolution เพราะถ้าเราต้องการเปลี่ยนแปลงอะไร คือเราก็ "ทำเลย" ไม่ต้องรอปีใหม่ เราก็แค่ใช้ปีใหม่ เป็น "time reference" หรือ "date reference" เฉย ๆ เพราะจำง่าย - คนเขา ถ้าอยากจะเลิกเหล้า เขาเลิกไปนานแล้วครับ ไม่ต้องรอปีใหม่ - คนเขา ถ้าอยากจะเลิกบุหรี่ เขาเลิกไปนานแล้วครับ ไม่ต้องรอปีใหม่ - คนเขา ถ้าอยากจะเข้า gym เขาเข้าไปนานแล้วครับ ไม่ต้องรอปีใหม่ และต่าง ๆ นานา เอาเป็นว่าเราไม่ judge ใคร แค่ยกตัวอย่าง เราจัดการชีวิตเราก็พอ โดยส่วนตัวแล้ว ช่วงสิ้นปีแบบนี้ 1. เราก็ review life insurance ของเรากับ HostPlus เราเป็นคนไม่คิดเยอะ ไม่คิดนาน เพิ่มค่า cover เลยทันที ชีวิตเป็นสิ่งไม่แน่นอน เตรียมการเอาไว้ เราไม่รู้ว่าใครจะไปก่อนใคร ถ้าเราไปก่อน คนอยู่ข้างหลังก็ไม่ต้องลำบาก 2. เพิ่มค่าแรงให้ตัวเองหน่อยละกัน ที่ผ่านมาก็รับค่าแรงจากบริษัทตัวเอง ต่ำเตี้ยเลียดินเหลือเกิน ทุกอย่างเราเข้าบริษัท เพิ่มค่าแรง จะได้เพิ่มค่า superannuation จะได้ไปจ่ายค่าประกันชีวิต ทุกอย่างมันก็จะวน ๆ กันไปแบบนี้แหละ ไม่ว่าใครจะมี new year resolution หรือเปล่า ก็ขอให้มีความสุขกันนะครับ สุขในทุก ๆ วัน ไม่ต้องรอปีใหม่ สุขในสิ่งที่มี อย่างแรกเลย เราไม่สนับสนุนการทำงานแบบ overwork หรือ workaholic นะครับ...
ปรกติ 10pm เราหัวถึงหมอนแล้ว งานของเราประมาณ 97-98% จะเป็น online application ซึ่งเรา manage และบริหารจัดการเวลาได้ ทำได้จากที่ไหนก็ได้ทั่วโลก ซึ่งบอกเลยว่า "สุข ณ จุดที่เป็น" เราก็จะมีงานแค่ประมาณ 2-3% ที่เป็น paper-based applications ซึ่งต้องมีการเซ็นฟอร์ม แล้วส่ง application ไปทางไปรษณีย์ บาง case ที่ส่งไปที่ Sydney office หลาย ๆ case ก็จะส่งไปที่ Perth office (Family Visas) พอดีวันศุกร์ 15 December 2023 เรามีธุระต้องไป somewhere ตั้งแต่ตี 4; 4am เราก็อยากจะเร่งงานนี้ให้เสร็จ ๆ ไป ไม่เร่งก็ได้ เราไปทำธุระของเราก่อนก็ได้ แต่นั่นหลายถึงการยื่น application ก็ยืดออกไปอีก ซึ่งก็คงไม่ดีแน่ ๆ เลย ทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้น เราไม่โทษใครทั้งสิ้น เราโทษตัวเองนี่แหละ บางทีรับงานก็คิดว่า "ตัวเองไหว" เราถึงบอกไงว่า "ธุรกิจ ต้องกินแต่พอดีคำ" อ๊ะ.. ไม่ว่ากัน เรียนรู้กันไป anyway... วกมาที่เรื่องนี้ เนื่องด้วยเรามีธุระที่ต้องไป 15 December 2023; 4am แต่เช้าเลย แล้ว 14 December 2023 ก็ดันยุ่งทั้งวัน Child Visa (Subclass 101): x 2 cases นี้ น้องทีมงานเตรียมอะไรไว้หมดแล้ว เราแค่ print เอกสารและฟอร์มออกมา doule check แล้วก็ส่ง post ทางไปรษณีย์ น้องทีมงานทำงานดีมากเลยครับ 110% มันมาช้าที่เรานี่แหละ เพราะต้อง check เองหมดทุกอย่างเลยก่อนยื่น ทุกอย่างต้องผ่านมือเรา ปรกติเราจะส่งเป็น Express Post อยู่แล้ว และจะส่งเป็น "Singnatue on Delivery" ซึ่งต้องไปส่งที่ AustPost; 8:30am - 5:30pm แต่ครั้งนี้คงแค่ไป drop ที่ post box แล้วคอย check tracking number เอา ที่ผ่านมา เอกสารที่ถึงหมด ยังไม่เคยตกหล่น อะไร ใด ๆ กว่าจะได้เริ่มทำ เริ่ม print เริ่ม check ก็ช้า เพราะ 14 December 2023 ก็ยุ่งหัวหมุนมาก โน่นแหละได้เริ่มทำก็ 7pm แล้วมี 2 cases ด้วยนะ พี่กับน้อง paper-based เอกสารทุกอย่างต้องเป็น true certified เดชะบุญ เราเป็น JP ก็เลยรอดไป (JP; Justice of the Peace) เราสามารถเซ็น JP ให้กับลูกค้าได้ เอกสารเยอะ ก็เซ็นเยอะ มันก็ช้าตรงนี้แหละ paper-based application ไม่เหมือน online application ลูกค้าโปรดเข้าใจ (99.99% เข้าในนะครับ ทำงานมา 15 ปี มี "xyz" cases ที่เรา say goodbye) เอกสารเยอะ ก็ต้อง print เยอะ มันก็ช้าตรงนี้แหละ 1 case ก็ประมาณ 3 ชั่วโมงนะครับ กว่าจะเสร็จ ไม่ใช่ง่าย ๆ 3 ชั่วโมง นี่คือทุกอย่างอยู่ในมือเราแล้วนะครับ ไม่รวมอีกหลายชั่วโมง หลาย emails ที่ทีมงานเราต้องติดต่อกับลูกค้าอีก ไม่ง่ายนะครับ บอกเลย ของพวกนี้ อย่าดูแค่ที่ราคา กว่าจะ JP certified เสร็จก็โน่นแหละ 12:30am หลังเที่ยงคืน หลังเที่ยงคืน ขับรถยามวิกาล ออกไป drop เอกสาร ก็ 12:42am เวลา ณ ที่ตู้ Express Post Box ขับรถ ถนนโล่ง อีกหนึ่งประสบการณ์ของชีวิต มันเงียบอะไรเยี่ยงนี้ drop เอกสารลง post box 12:42am (ครั้งเดียวพอนะ จะมีประสบการณ์อะไรแบบนี้ จะไม่ทำร้ายตัวเองแบบนี้อีก) นอกเรื่อง: 1. อาบน้ำ นอน 1am 2. ตั้ง alarm clock เอาไว้ 3am เพราะ 4am ต้องออกแล้ว 3. 2 ชั่วโมง 1am - 3am; 2 ชั่วโมง มันนอนไม่หลับหรอกครับ มันห่วงหน้า พะวงหลัง และมันเลยเวลานอนของเราแล้ว ปรกติเรานอน 10pm พอมานอน 1am มันนอนไม่หลับ ก็ได้หลับตา พลิกตัวไปมา 3am ลุกขึ้นมาอาบน้ำ 4am ก็มีธุระหน้าที่อื่นที่ต้องทำ สรุป 2 ชั่วโมงก็ไม่ได้หลับ แต่ได้เอนตัว เกิดเป็น J ต้องอดทน สิบล้อชนต้องไม่ตาย กราบขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านกัน แต่ละคนได้เรียนรู้อะไรบ้างครับ สำหรับเราแล้ว: 1. เราได้เรียนรู้อะไรในการทำงานเยอะ จริง ๆ ก็เรียนรู้อะไรเยอะอยู่แล้ว ทำงานมาตั้ง 15 ปีแล้ว แต่หลาย ๆ อย่างขอ "เก็บเอาไว้ในใจ" แต่ที่แน่ ๆ คือ "สัจจะ" นั้นสำคัญกว่าเงินทอง ถ้ารับงานมาแล้ว รับปากมาแล้ว ก็ต้องทำ กัดฟันแล้วกลืนเลือด เชิดหน้าแล้วยิ้ม ปัญหาอะไร เก็บไว้ในใจ รับรู้และเรียนรู้ว่าจะต้องปรับเปลี่ยนอะไร บอกเล่าเก้าสิบ ชีวิตการทำงานของเราไม่ได้สบายอย่างที่หลาย ๆ คิดนะครับ แล้วคนอ่านหละครับ ได้เรียนรู้อะไรจากความโป๊ะป๊ะของเรามั่ง กราบขอบคุณทุกคนที่ร่วมสนุกใน facebook ส่วนตัว ไม่มีใครตอบถูกเลย... อิ อิ Note: เราเขียนแบบรีบ ๆ ยังไม่ได้ proofread เดี๋ยวกลับมาแก้คำผิด |
AuthorJohn Paopeng Archives
September 2024
Categories |
RSS Feed