เมื่อชีวิตต้องการคำตอบ

“เมื่อชีวิตต้องการคำตอบ”

ก็อาจจะมีบ้างเป็นบางเหตุการณ์ของชีวิต ที่จิตใจเราว้าวุ่น
ต้องการคำตอบอะไรบางอย่างให้กับชีวิต

ทั้ง ๆ ที่บางทีคำตอบมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว
โตขนาดนี้ ผ่านชีวิตมาเยอะแยะมากมายพอแล้ว เราก็พอจะคิดเองได้ แต่บางทีความวุ่นวายในชีวิตประจำวัน มันก็เป็นอุปสรรคในการคิดแล้วก็ไต่ตรองได้เหมือนกัน

สถานที่บางสถานที่ มันก็ไม่เหมาะกับการคิดและไตร่ตรองโดยเฉพาะเรื่องของจิตใจและความรู้สึก ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน 

บางทีเราก็จำเป็นที่จะต้องไปสถานที่บางสถานที่ที่มันสงบ
ตัดขาดจากโลกภายนอก ไม่มีสิ่งรบกวน จิตใจไม่วอกแวก

เดินจงกรมสักหน่อย
นั่งสมาธิสักนิด

เราก็พอมีพื้นฐานการวิปัสสนามาบ้าง
ก็พอรู้อยู่บ้างว่าจะต้องจัดการกับจิตใจของตัวเองอย่างไร
จิตใจที่มันวิ่งวอกแวก ไวเหมือนลิง

แต่เมื่อเริ่มทำไปสักพัก
เมื่อจิตใจมันสงบ สิ่งที่เราคาใจ สิ่งที่เราต้องการคำตอบ มันก็มาของมันเอง
อันนี้ก็เป็นความรู้สึกส่วนตัว
เป็นความชอบส่วนตัว
ทุกคนที่อ่าน ก็โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและการเสพข้อมูล

เราไม่ต้องการอ้างอิงถึงความเชื่อทางด้านทางด้านศาสนา
เพราะเรารู้ว่าทุกศาสนาดีหมด หรือคนที่ไม่ได้นับถือศาสนาอะไร ถ้าเผื่อเขาไม่เบียดเบียนใคร อันนั้นก็ไม่ผิด 

หลาย ๆ สิ่งอย่างในชีวิต คนเรามันคิดเองได้หมดแหละ
เพียงแต่ว่าการใช้ชีวิตในแต่ละวันของเราก็ยุ่งพออยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของธุรกิจ หน้าที่และการงาน ช่วงที่ว่างเราก็ต้องใช้เวลาอยู่กับครอบครัวด้วย ดังนั้น ปัญหาที่มันละเอียดอ่อนเราก็ต้องการที่จะอยู่เงียบ ๆ แล้วคิดอะไรของเราคนเดียว

คนอื่นเป็นยังไงเราไม่รู้
แต่โดยส่วนตัวแล้ว การเดินจงกรมและการนั่งสมาธิของเรา มันช่วยได้

เมื่อจิตเรานิ่ง
ปัญญาก็เกิด
เราไม่ได้ไปบังคับอะไร มันมาของมันเอง
ซึ่งจริง ๆ เราก็รู้อยู่แล้วแหละว่าคำตอบมันควรจะออกมาเป็นอย่างไร เพียงแต่ว่าเราก็ต้องการความสงบ ต้องการสัญญาณบ่งบอกอะไรบางสิ่งบางอย่างจากเบื้องบน ลม ฟ้า อากาศ  

สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงหรือเปล่าเราไม่รู้
เทวดาหรือจิตวิญญาณมีจริงหรือเปล่าเราไม่รู้
เรารู้แต่ว่าเราทำไปแล้วเราสบายใจ
ปัญญาเราเกิด
สิ่งที่เราต้องการคำตอบ เราก็ได้คำตอบมา

เราก็เดินจงกรมของเราไปเรื่อย ๆ
เดินจนกว่าขามันจะหมดแรง
พอเหนื่อยก็นั่งพัก นั่งสมาธิบ้างเล็กน้อย
เมื่อถึงเวลาอันควร เราก็กลับบ้านด้วยจิตใจที่แจ่มใสมากขึ้น มีคำตอบให้กับสิ่งที่มันคาใจ แล้วเราก็สามารถนำสิ่งนั้นนำเอาไปปฏิบัติและดำเนินชีวิตของเราต่อไปได้

อย่างที่เรากล่าวไปเบื้องต้น
ที่เราเขียนมาทั้งหมด
มันเป็นประสบการณ์ส่วนตัว
มันเป็นความรู้สึกส่วนตัว เอาเป็นว่าเราทำไปแล้วเราสบายใจก็เป็นพอ

คนอื่นจะเห็นด้วยหรือเปล่าเราไม่ทราบ
และนั่นก็ไม่ใช่ปัญหาของเรา

วันนี้เรามีความสุขแล้ว
สุขที่สุด ณ จุดที่เป็น

แล้วคุณล่ะ “สุข” หรือยัง 

ก็เพราะฉะนั้น มันจึงเป็นเช่นฉะนี้