วันพระ

ในวันที่เหนื่อย
ในวันที่ท้อ
ในวันที่บางทีเรามองไปทางไหน มันเหมือนไม่มีทางออกที่ดี
เราก็ต้องหาที่พักใจ
.
เมื่อวานวันพระ
แวะมาพักใจที่วัดป่าพุทธลาวัล (สะกดถูกหรือเปล่านะ) Wat Pah Buddhalavarn
วัดป่าของคนลาว
.
พี่น้องชาวลาว เรียบง่าย เป็นกันเอง ที่สุด
ทุกครั้งที่มาที่นี่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้บ่อยมาก แต่เราก็รู้สึกสบายใจ
พี่น้องชาวลาว เรียบง่าย, no judgemental
เราหลงรักพวกเขาไปแล้วหละ
.
ณ กาลครั้งหนึ่ง ประเทศไทยกับประเทศลาว คือประเทศเดียวกัน เราคือ "สยามประเทศ" จนถึงรัชกาลที่ 5 ที่เราต้องเสียดินแดนฝั่งตะวันออกของแม่น้ำโขงให้กับประเทศฝรั่งเศส
.
จริง ๆ แล้วพวกเราคือประเทศเดียวกันมาก่อน
ถ้าหากประเทศไทยสามารถรวมกันประเทศลาวได้อีกครั้ง มันก็คงจะดีไม่น้อย
อนาคต เป็นสิ่งไม่แน่นอน
ก็ไม่แน่นะ วันหนึ่งเราอาจจะไปทำงานเป็นจิตอาสาที่ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำโขงก็ได้ ใครจะรู้
.
เมื่อวันนั้นมาถึง เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น
.
ที่วัดลาว
การปฏิบัตอาจจะแตกต่างกันบ้าง
แต่ concept เบื้องลึกคล้าย ๆ กัน
สายวัดป่า
อันไหนที่เราทำไม่เป็น ป้า ๆ ยาย ๆ เขาก็ช่วยสอดส่องดูแล
ทุกคนน่ารักมาก
คุณยายก็นึ่งข้าวเหนียวมาเผื่อ
พี่กิ๊ก ก็เตรียมพานใส่บาตรให้
.
พี่ไอ่ & พี่นาง ก็ร่วมทำบุญกับน้องด้วย
.
เมื่อวาน วันพระ วันพฤหัส วันทำงาน เราอยู่นานไม่ได้
ทานข้าวเสร็จก็ต้องรีบวิ่งกลับมาทำงานต่อ
.
เรารู้สึกสบายใจขึ้น
รู้สึกมีแรงและกำลังใจในการทำงานต่อ
.
ชีวิตคนเราที่มันไม่เที่ยง
ชีวิตคนเราที่เกิดมาตัวเปล่า ตายไปก็ตายไปตัวเปล่า
.
คนเรามันจะอะไรมากมายกับชีวิตนะ
.
ชีวิตที่เหลือ เราไม่ต้องการอะไรมากมายแล้ว
หลาย ๆ อย่างในชีวิตลงตัว มีพออยู่ พอกิน ชีวิตปลอดหนี้
เรามีความสุขแล้ว เราพอแล้ว
.
ชีวิตที่เหลือขออยู่ดูแลครอบครัวและคนรอบข้าง
อยู่เป็นต้นไม้ใหญ่ให้นกให้กาได้อาศัย
.
ชีวิตที่เหลือเราขออยู่เพื่อการนี้ ขออยู่เพื่อทำความดี ขออยู่ทำงานเพื่อสังคมส่วนใหญ่ ขออยู่ต่อเพื่อดำรงพระพุทธศาสนาต่อไป
.
ชีวิตต่อจากนี้ ทุกอย่างคือกำไร
.
เราไม่ต้องการอะไรมากแล้วกับชีวิตนี้
.
วันนี้เราหยุดแล้ว
แล้วท่านหละหยุดหรือยัง
.
#จอห์นเผ่าเพ็ง #เพราะฉะนั้น #มันถึงเป็นเช่นฉะนี้