เมื่อเราเลิกที่จะแบก

ชีวิตคนเรา ถ้าเดินทางมาถึงจุดจุดหนึ่งของชีวิต
อาจจะด้วยคุณวุฒิหรือวัยวุฒิ เราก็เริ่มที่จะ "ไม่แบก" อะไรหลาย ๆ อย่าง

เราเลือกที่จะไม่แบกทุกข์
เราเลือกที่จะไม่แบกโลกทั้งใบเอาไว้บนบ่า บนหลังของเรา
เราเลือกที่จะปล่อยวาง

เรื่องบางเรื่อง เราเลือกที่จะให้มันผ่านเข้ามา แล้วก็ผ่านไป

เมื่อเราเลือกที่จะไม่แบก เราก็เริ่มรู้สึกเบา
ชีวิตไม่มีพันธะใด ๆ
มันก็จะกลายเป็นชีวิตที่ปล่อยวาง
มันก็จะกลายเป็นชีวิตที่มีความสุข
มันก็จะกลายเป็นชีวิตที่เบา

ปัญหาอะไรทุกสิ่งอย่างที่มันผ่านเข้ามาในชีวิต
เราก็ให้มันจบไปในวันนั้น เราจะไม่แบกเอาปัญหาอะไรต่าง ๆ มาย้ำคิดย้ำทำจนถึงอีกวัน

เมื่อไหร่ที่เราเข้านอน
พอตื่นมาอีกวันรุ่งขึ้น มันคือวันใหม่
มันคือการเริ่มต้นอะไรในชีวิตที่ดี ที่ใหม่
เราจึงเลือกที่จะไม่แบกทุกข์ แบกอะไรข้ามคืน

ชีวิตมันก็จะเบา และมีความสุข