2018 ได้สอนอะไรเราบ้าง

1 ปีที่ผ่านมามันได้สอนอะไรเราบ้างนะ

กับธุรกิจ หน้าที่และการงานที่เหมือนจะไปได้ด้วยดี 
แต่เราก็ต้องไม่ take it for granted
เราต้องดำเนินชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท

กับการทำงานที่ต้อง deal กับผู้คนหลากหลาย ร้อยพ่อพันแม่ 
รู้หน้าไม่รู้ใจ
แต่ละคนมี background และเบื้องหลังที่แตกต่าง เขาจะบอกเราเฉพาะในส่วนที่เขาต้องการให้เรารู้

แต่ละคนที่เข้ามาในชีวิตเรา เราไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้ว เขาหวังดีหรือหวังร้ายอะไรกับเรา เราเองก็ต้องคอยระวังตัว และวางตัวอะไรต่าง ๆ ให้เหมาะสมด้วย โดยเฉพาะการที่คนรู้จักเรามากขึ้น เราก็ต้อง be more approachable มากขึ้นด้วย เวลาคนเจอเราในสถานที่ต่าง ๆ เราต้องพร้อมที่จะหยุดและก็ต้องมี small talk ด้วยเสมอ

เมื่อมันมี spotlight ส่องลงมาที่เรา เราก็ต้องรับกับสถานะนั้นให้ได้
ไม่มีสิทธิ์บ่น อิดออดไม่ได้ เพราะทุกอย่างมันมาเป็น package เหมือนสุภาษิตภาษาอังกฤษที่ว่า

If you cannot take the heat in the kitchen, don't become a chef.

ฉันใดก็ฉันนั้น กับงานที่เราทำ เมื่อคนรู้จักเรามากขึ้น
เวลาเราไปไหนมาไหน เราก็ต้องพร้อมที่จะยิ้มและทักทายเสมอ ก็เลือกที่จะเป็นคนของสังคมแล้ว มันก็ต้องเป็นอย่างนั้น

คนในครอบครัวเราเองก็ต้องพร้อมรับด้วย ซึ่งทุกคนก็ OK 
เวลาที่ลูกลิงไปวัด ทุกคนก็ต้องถามลูกลิงเสมอว่า "Are you John's son/daughter?" ซึ่งลูกลิงชินแล้ว และลูกลิงกับภรรายาเราก็ต้องรับให้ได้ เวลาที่เราหยุดและพูดคุยกับใคร บางทีมันก็จะลากยาวไปเกินกว่าเวลาที่กำหนด ซึ่งมันก็เป็นมารยาทที่เราจะต้องพูดคุยและทักทายกับคนที่เขามาทักเรา

ปี 2018 สอนอะไรเราได้เยอะ
กับการที่เรามีลูกค้าเพิ่มมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นลูกค้าที่เข้ามาปรึกษาหรือว่าลูกค้าที่มาทำ case กับเรา

ทุกคนมาจากหลากหลาย background ร้อยพ่อพันแม่
มันก็เลยทำให้เราเข้าใจชีวิตมากขึ้น
มันทำให้เราไม่ judge ใคร... มากขึ้น
อะไรหลาย ๆ สิ่งอย่างในชีวิต เราก็พยายามมองจากมุมที่เขาเป็น จากจุดที่เขายืน
หลาย ๆ คนต้องทำมาหากิน มีอาชีพที่แตกต่างกันออกไป
เราก็ไม่ค่อย judge ใครแล้ว เพราะทุกคนต้องทำมาหากิน ปากกัดตีนถีบ

จากแต่ก่อนเราจะเป็นคนที่ vocal มาก
เราเป็นพวก stand up and speak up 
เป็นพวกที่กล้าแสดงความคิดเห็น ไม่แคร์สื่อ
แต่ทุกวันนี้ เราก็หัดเป็นผู้ฟังที่ดีมากขึ้น
ฟัง คิด นึก และไตร่ตรอง และเข้าใจสภาพชีวิตของแต่ละคนที่แตกต่าง
สิ่งที่เราเห็นเขา มันอาจจะเป็นแค่เสี้ยวหนึ่งของตัวตนของพวกเขาก็ได้ หรือแค่ด้านหนึ่งของเขา มันอาจจะมีอะไรอีกหลาย ๆ อย่างเกี่ยวกับตัวเขาคนนั้นที่เรายังไม่รู้ก็ได้ ดังนั้นเราจึงเลือกที่จะไม่ judge ใครทั้งสิ้น

ทุกวันนี้ เราจึงไม่ค่อยตัดสินใคร
จริง ๆ แล้วเราไม่มีสิทธิ์ไม่ก้าวก่ายชีวิตของใครทั้งสิ้น
เราไม่ต้องการที่จะไปพาดพิง หรืออ้างอิงถึงใคร

เราเลือกที่จะไม่ judge ใคร
พอเราเลือกที่จะไม่ judge ใคร ชีวิตเราก็นิ่งมากขึ้น สงบมากขึ้น ชีวิตเรารู้สึกว่ามีความสุข
ความเป็น "อัตตา" ของเราลดลง
เมื่ออัตตาของเราลดลง ความเป็นตัวตนของเราก็ลดลง เรารู้สึกว่าชีวิตเรามีความสุขมากขึ้น

​มันไม่มีอะไรที่จะต้องทำให้เราโกรธหรือหงุดหงิด (ถ้าหงุดหงิด ก็แป๊บเดียวหาย)

ปี 2018 ก็เป็นอีกหนึ่งปีที่ดี
เราไม่มี New Year Resolution เพราะเรารู้เป้าหมายที่ชัดเจนว่าเราต้องการอะไรกับชีวิตนี้ 
แต่ละปีเราต้องทำอะไรบ้าง 
แล้วอายุช่วงนี้ ช่วงนั้นเราต้องการอะไรกับชีวิต เรา set เป้าหมายของเราเอาไว้หมดแล้ว
ดังนั้นเรารู้ว่าภายใน 1 ปีเราต้องทำอะไรบ้าง เป้าหมายคืออะไร
แล้วเราก็จะ break down ลงมาว่า งั้นภายใน 1 เดือนเราต้องทำอะไร
แล้วเราก็สามารถ break down ลงไปว่าภายใน 1 week เราควรต้องทำอะไรบ้าง

ทุกอย่างเราได้มาจากการอ่าน
การอ่านช่วยเปิดโลกทัศย์เราจริง ๆ เราเป็นหนอนหนังสือมาแต่ไหนแต่ไหนแล้ว โดยเฉพาะหนังสือพวก self-help, selp-improvement และก็พวกหมวดหมู่การเงินและการทำธุรกิจด้วย

"Readers are Leaders"

ดังนั้นเรื่องการ set goal ของเราจึงไม่มีปัญหา
เราจึงไม่มี New Year Resolution
เราเป็นพวก อยากทำอะไรทำเลย ไม่ต้องรอปีใหม่ ไม่ต้องรอ new year

แต่เราก็ใช้พวกวันเหล่านี้เป็นตัวชี้วัด เป็น measurement ว่า 1 ปีที่ผ่านมา เราได้เรียนรู้บ้างเกี่ยวกับชีวิต

เราได้ปรับปรุงข้อบกพร่องอะไรของเราบ้าง
เราได้พัฒนาตัวเราเอง ไปยังไงบ้าง

แต่ถ้าใครจะมี New Year Resolution อะไร เราก็ไม่ judge ใครเช่นเดียวกันจ๊ะ

ขอบคุณกับทุกสิ่งอย่างที่เกินขึ้นกับชีวิต ทั้งปีของ 2018

You either win or learn!!!