วันนี้ต้องไปทำงานที่ Sydney office

วันนี้เราก็ต้องเข้าไปทำงานที่ Sydney office
เมื่อวานเราก็แอบถามตัวเองอยู่ว่า ทำไมเราจะต้องเข้าไปทำงานที่ซิดนีย์ด้วยนะ
เพราะจริง ๆ แล้วเราไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปทำงานที่ซิดนีย์ก็ได้

ทุกวันนี้งานที่เราทำก็มีเยอะล้นมืออยู่แล้ว
ทุกวันนี้ลูกค้าก็มาจากแทบทุกสารทิศอยู่แล้ว

เรามีความสุขดี
เราไม่ได้เดือดร้อนหรือดิ้นรนอะไรมากมาย

นั่นไม่ได้หมายความว่า เรา “รวย” ล้นฟ้า
แต่เปล่าเลย เราก็แค่มีพอกินพอใช้ พอกินพออยู่
เราก็ยังหาเช้า กินค่ำของเราไปตามปรกติของเรา เพียงแต่เราไม่มีหนี้สิ้นอะไร ก็แค่นั้นเอง
รายจ่ายเราไม่ค่อยเยอะ เราไม่ได้เป็นคนฟุ่มเฟือยอะไร เราไม่ได้หลอกตัวเองด้วยการใช้สินค้าแพง ๆ เพราะสิ่งของเหล่านั้น มันเป็นแค่วัตถุภายนอก

เพราะสุดท้ายแล้ว ความสุขที่แท้จริงมันต้องมาจากข้างใน

คนเราจะดูแพง เราต้องแพงมาจากข้างใน ไม่ใช่แค่วัตถุภายนอก

จริง ๆ  ต่อให้เราทำงานอยู่ที่ Wollongong office, เราก็มีลูกค้าเดินทางมาหาเราเยอะแยะมากมายอยู่แล้ว

แต่การที่เราตัดสินใจไปทำงานที่ Sydney office อาทิตย์นี้
ก็แค่อยากจะทำให้ชีวิตของลูกค้าหลาย ๆ คน สบายขึ้น ไม่ต้องเดินทาง ก็แค่นั้นเอง

แต่ในขณะเดียวกัน เราก็อดที่จะแอบถามตัวเองไม่ได้ว่า
การทำแบบนี้ มันเป็นการ “เบียดเบียนตัวเอง” หรือเปล่านะ
เพราะการที่เราต้องเดินทาง แล้วต้องมานั่งคุยกับลูกค้าตั้งแต่ 9 โมงเช้าจนถึง 5 โมงเย็น
กับการที่ต้องมานั่งใช้เสียง ต้องพูด
เพราะถึง 5 โมงเย็นเนี่ย คือมันหมดแรงเลย เราไม่อยากพูดอะไรกับใครอีก เสียงมันแหบไปหมด เพราะเราใช้เสียงเยอะ

และการที่เราต้องมานั่งคุยกับลูกค้าตั้งแต่ 9 โมงเช้าจนถึง 5 โมงเย็น นั่นก็หมายความว่า “เราไม่ได้นั่งทำ case” เพราะจริง ๆ แล้วการนั่งทำ case ของเรา เราได้ตังค์เยอะกว่ามาก เยอะกว่าที่จะต้องมานั่งคุยกับลูกค้าต่อชั่วโมง

แต่เราก็เลือกที่จะทำแล้ว
อาทิตย์นี้เราเข้ามาทำงานที่ซิดนีย์ 2 วันด้วยนะ คือวันนี้และก็วันศุกร์
เราได้ make commitment ไปแล้ว
ชีวิตมันต้องเดินต่อไปข้างหน้า มันถอยไม่ได้
เราก็ได้แค่บอกกับตัวเองว่า วันไหนที่ไม่ต้องเดินทาง ก็ต้องนั่งเร่งทำ case ของเราต่อไปก็แล้วกัน

ลูกค้าที่เข้ามาเจอเราแบบ face-to-face เขาจะรู้หรือเปล่านะ ว่าจริง ๆ แล้วเราเสียสละมากน้อยแค่ไหนเพื่อที่จะมานั่งอยู่ตรงนี้กับเขา

แต่ก็เอาเถอะ
ถึงแม้จะไม่มีคนรู้ แต่ “เรา” รู้
แค่นี้ก็พอแล้ว

ส่วนเวลาที่ต้องใช้ไปในการเดินทาง
เราก็ฟัง Audio Book ไป
อ่านหนังสือของเราไปก็แล้วกัน
เราจะได้ไม่ต้องเสียเวลา และก็จะได้ใช้เวลาในการเดินทางให้เป็นประโยชน์
เวลาทุกวินาทีมีค่า อย่าปล่อยให้เสียทิ้งไปโดยเปล่า
วันนึงมี 86,4000 วินาที เราต้องใช้ทุกวินาทีให้มีค่า

เราก็ได้แต่บอกกับตัวเองอย่างนั้น แล้วก็เดินหน้าลุยต่อ ทำงานของเราต่อไป