 คนเราเมื่อเราเกิดมาเป็นมนุษย์ เราก็ต้องสู้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเรา เราต้องจัดการชีวิตนั้น ๆ ของเราเอง ด้วยตัวเอง
เหมือนดั่งเช่นชาวประมง เมื่อเกิดมาเป็นชาวประมง เราก็ต้องหาปลาของเราเอง ไม่ใช่ขอปลาจากคนอื่น ถ้าเราหาปลาไม่เป็น เราก็ต้องเรียนรู้ ถ้าสถานการณ์ในการหาปลามันเปลี่ยนไป ทิศทางของน้ำเปลี่ยน ฤดูเปลี่ยน เราก็ต้องเรียนรู้ เมื่อพฤติกรรมของปลามันเปลี่ยนไป การทำงานของเราก็ต้องเปลี่ยนแปลง เราก็ต้องเรียนรู้ เกิดเป็นชาวประมง จะมามัวหาปลาแบบวิธีเดิม ๆ มันก็คงไม่ได้ เราอาจจะมีคู่แข่งใหม่ ๆ เข้ามาในน่านน้ำ คู่แข่งที่เขามีเรือและเครื่องมือที่ใหญ่กว่า เมื่อมีเรือหลายลำ เมื่อมีชาวประมงมากขึ้น แต่จำนวนปลาในเขตน่านน้ำนั้นไม่ได้มากขึ้นตามไปด้วย ชาวประมงเองก็ต้องไหวตัวให้ทัน เราต้องมีการเปลี่ยนวิธีการหาปลาของเราหรือเปล่า เราต้องขยายขอบเขตน่านน้ำหาปลาของเราหรือเปล่า อย่าปล่อยให้ข้ออ้างอะไรต่าง ๆ นานามาหยุดเราได้ ถ้าคนเราคิดจะทำอะไรสักอย่าง เราต้องสามารทำได้ ถ้าข้ออ้างเราไม่เยอะ อย่ามัวอ้างว่าไม่มีเวลา ทำไม่ได้ ทำไม่เป็น มันคงไม่ work หรอก ทุกอย่างเป็นข้ออ้างทั้งนั้น คนเราจะสำเร็จ มันสำเร็จตั้งแต่อยู่ในหัวแล้ว ถ้าเราคิดว่าเราทำได้ มันก็ทำได้ เราจะหาวิธีของเราเอง ถ้าเราคิดว่าเราทำไม่ได้ เราก็จะทำไม่ได้จริง ๆ เพราะสมองมันสั่งการเอาไว้แล้วว่าเราทำไม่ได้ สุดท้ายแล้ว ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับวิธีการคิดของเรานี่แหละ เกิดเป็นชาวประมง เราก็ต้องเรียนรู้วิธีการหาปลา และต้องหาปลาด้วยตัวเอง ถ้าวิธีการเดิม ๆ ที่เราทำกันมาตั้งแต่รุ่นก่อน ๆ สืบทอดกันมามันไม่ work แล้ว เราก็ต้องปรับเปลี่ยน ปรับปรุงและแก้ไข คนที่ไหวตัวทันตามสถานการณ์เท่านั้นที่จะมีชิวิตรอดอยู่ได้ มีวิชา มีความรู้ ไปน่านน้ำไหนก็ไม่อดตาย สุดท้ายแล้วก็ต้องแล้วแต่ชาวประมงว่า เขาอยากจะหาปลาของเขาเองหรือเปล่า แล้วคุณหละ เป็นชาวประมงแบบไหน |
AuthorJohn Paopeng Archives
February 2023
Categories |
RSS Feed