อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใคร

กับเหตุการณ์บางเหตุการณ์ เราอย่าเพิ่งด่วนไปตัดสินใคร
เราอาจจะไม่รู้เรื่องราวทั้งหมด
เราอาจจะรู้หรือทราบข้อมูลแค่เพียงฝ่ายเดียว
หรือแค่จากมุมมองของเรา และจากประสบการณ์ที่เรามี

ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์การโกงแชร์
การรับทำผลภาษาอังกฤษ
หรือใครทำอะไรต่อใคร บางทีเราก็รับข่าวสารแค่จากฝ่ายเดียว แล้วทุกคนก็รีบด่วนตัดสินใจ

การรุมประชาทัณฑ์ หรือการโหมด่าหรือประจานทางโลก social ไม่ได้แก้ปัญหาอะไรหรอก นอกจากความสะใจ

การตั้งศาลเตี้ย ไม่ได้แก้ปัญหาอะไร นอกจากความสะใจ
ประเดี๋ยวประด๋าว เดี๋ยวก็จางหายไป
วงจรอะไรต่าง ๆ มันก็จะกลับมาอีก กลับมาเหมือนเดิม
เมื่อไหร่ที่มันมี demand มันก็ต้องมี supply

เราเองต่างหากหละที่จะต้องศึกษาและรู้เท่าทัน
ถ้าเราไม่โลภ ไม่หวังรวยทางลัด เราก็ไม่มีปัญหาเรื่องการโกงแชร์ 
ถ้าเราไม่มักง่าย ให้ใครมาทำผลสอบภาษาอังกฤษให้ เราก็ไม่ต้องสูญเสียเงินก้อนใหญ่ (แต่ถ้าเธอมีเงินเยอะ ไม่รู้จะเอาไปจับจ่ายใช้สอยที่ไหน เราก็ไม่ว่ากัน เราไม่ judge ใครทั้งสิ้น เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของเรา)

ถ้าเราเลือกที่ใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย มันก็ทำได้
ถ้าเราเลือกที่จะใช้ชีวิตแบบพอเพียง มันก็ทำได้
ทำมาหากินแบบสุจริต ไม่เบียดเบียนใคร มันก็ทำได้ (ยังไม่มีใครตายเพราะการใช้ชีวิตแบบพอเพียง หรือทำมาหากินแบบสุจริต)

facebook บางกลุ่ม ก็เลือกใช้คำที่รุนแรงเหลือเกิน (เราเองก็เคยเป็นแบบนั้นมาก่อน) แต่ก็ไม่เป็นไรนะ เราก็คิดว่าการเลือกใช้คำมันก็บ่งบอกถึงระดับความคิด (ไม่เกี่ยวกับระดับการศึกษา) แต่เราก็คิดว่า มันจะเป็นการดีไม่น้อยเลย ถ้าพวกเราอยู่กันอย่างสันติสุข ไม่โลภ ไม่เบียดเบียนใคร โลกนี้ สังคมนี้เราก็คิดว่ามันก็คงจะน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ

hmmm... พระเอกอีกละ
ไม่ต้องเชื่อเรามากก็ได้ ไม่ต้องเห็นด้วยกับเราก็ได้
เราอาจจะเป็นผู้ร้ายในคราบนักบวชก็ได้
ทุกคนต้องพิจารณาเอง ตามแต่กำลังบุญของแต่ละคนที่สั่งสมและปฏิบัติกันมา
ทุกสิ่งอย่างในชีวิต มันมีกลไกของมัน

ทุกการกระทำของมนุษย์ มันมีที่มาและที่ไปเสมอ มันมีเหตุและผลในตัวของมันเสมอ

ทุกคนมีเหตุผลที่แตกต่าง
เราไม่ได้ยืนที่จุดที่เขายืน เราอาจจะไม่รู้
เราไ่ม่ได้อยู่ในจุดที่เขาเป็น เราอาจจะไม่รู้

อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใคร
จริง ๆ มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของเรา

เราเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเขา บางทีแค่มองดูอยู่ห่าง ๆ ก็พอแล้ว
เราไม่ต้องลงไปเล่นด้วย
เราไม่ต้องแสดงอารมณ์ ไม่ต้องออกความคิดเห็นก็ได้ อย่าเอาน้ำมันไปใส่ไฟ (เอ๊ะ เรากำลังทำอยู่หรือเปล่านะ ชักงง ไม่หรอก อย่างน้อยเราก็ใช้พื้นที่ของเรา ไม่ได้ใช้พื้นที่ของคนอื่น)

บางทีการที่เราไม่พูดอะไรเลย การจะเป็นการพูดที่ดีที่สุด
บางทีการที่เราไม่ทำอะไรเลย อาจจะเป็นการกระทำที่ดีที่สุดก็ได้

ทุกสิ่งอย่างในชีวิตมันมีกลไกของมัน
ธรรมชาติก็มีกฏของธรรมชาติ หรือบางคนเรียกว่ากฎแห่งกรรม หรือกฎแห่งการกระทำ

เราไม่ต้องไปยุ่งกับเขา
ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามกลไกของมัน
แล้วชีวิตเราก็จะมีความสุข
ความสุขแบบสมถะ
ความสุขแบบเงียบ ๆ 
​ความสุขแบบเรียบง่าย

โดยเฉพาะในโลกของสังคมปัจจุบัน
โลกของสังคมยุค social network มันเป็นโลกของ "เดี๋ยวนี้" "ตอนนี้" "จะเอาทันที"
Right here, right now. 
มันเป็นโลกที่ทุกคนอยากออกความคิดเห็น ทุกคนอย่างมีส่วนร่วม

แต่การที่เราหยุด และ pause สักนิด smell the roses แล้วเราก็จะรู้ว่า "โลกนี้ยังสวยงามเสมอ"

เดินให้ช้าลงหน่อยก็ได้
ไม่ต้องแสดงความคิดเห็น ไม่ต้องออก comment บ้างก็คงไม่เป็นไร...

...รักนะ...