เมื่อไม่ชอบในสิ่งที่เป็นอยู่ เราก็ต้องเปลี่ยนแปลง

ในวันที่ต้องไปทำงานที่ Sydney office, lunch break ก็จะเป็นพวก fruit salad จาก Soul Origin หรือไม่ก็จาก Newzealand Natural ตรง Townhall Station

ขากลับบ้าน ส่วนมากเราก็จะซื้ออะไรง่าย ๆ พวก BreadTop (ตรง Townhall Station) แล้วทานในรถไฟ สาเหตุที่เราไม่ออกไปเดินโต๋เต๋หรือหาอะไรทานในเมือง ก่อนที่จะกลับ Wollongong ก็เพราะว่า ถ้าประมาณ 5pm หรือหลัง 5pm คนจะเยอะมากที่ train station และรถไฟก็จะแน่น นั่งไม่สะดวก

เราชอบที่จะเดินทางกลับบ้านก่อน rush hour... ก่อน a mad race

ปรกติเราจะซื้อ BreadTop แล้วก็ทานอยู่บนรถไฟ เพราะ BreadTop เป็นอะไรที่ทานง่าย
เมื่อวานก็เลยคิดว่า เออ ไม่ซื้อ BradTop ละ ขนมปังมันก็เป็นแป้งที่ผ่านการผลิต ผ่านการ process เราอยากกินอะไรที่ทำสด ๆ มากกว่า เดินไปทำงานจาก Townhall station เราก็ไม่เคยสังเกตุร้านอื่นเลย ถ้าชอบ BreadTop ก็ซื้อ BreadTop กันอยู่เป็นปี ๆ เพราะมันง่ายดี อะไรที่มันเดิม ๆ เราก็ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องใช้หัวสมองเยอะ

แต่เมื่อวาน (8 Aug 2019) เราก็เลยลองเดินเข้าร้าน Hero Sushi ดู ซึ่งก็ติดอยู่กับร้าน BreadTop นั่นแหละ

เราก็ซื้อ vegetarian box มากล่องหนึ่ง ก็มี vegetarian sushi หลากหลายในนั้น หลายชิ้น
$8.80 ราคาไม่แพง

เราก็ซื้อมา 1 กล่อง
ไม่รับถุง plastic เพราะเราถือถุงผ้าไปด้วยจากบ้าน
เราก็หยิบตะเกียบอะไรมาด้วย เวลากินจะได้ไม่เปื้อนมือ

พอขึ้นรถไฟที่ Townhall station เราก็เริ่มทาน sushi
แล้วมันก็เกิด moment ที่ว่า "อะไรกันเนี๊ยะ เราต้องใช้ชีวิตแบบนี้อยู่บนรถไฟเหรอ"

เราเห็นหลาย ๆ คนตอนเช้า โดยเฉพาะจากสถานี Sutherland มาในเมือง คนจะนั่งทำงานใน laptop หรือผู้หญิงบางคนก็นั่งแต่งหน้าไปด้วยในรถไฟ

มันช่างเป็นภาพที่เราเห็นแล้วก็รู้สึกว่า มนุษย์เราสุดท้ายแล้ว เราวิ่งวุ่นวายทำโน่น ทำนี่อะไรกับชีวิตเรานักหนานะ

ชีวิตที่ต้องนั่งทำงานไปด้วยในรถไฟ (เราเป็นเด็กดี เลิกทำแบบนี้ไปนานแล้ว เราจะฟัง audiobook มากกว่า)
ชีวิตที่ต้องนั่งแต่งหน้าในรถไฟ
เราคิดว่ามันเป็นชีวิตที่ไม่ค่อยบรรเจิดนะ
ชีวิตที่เร่งรีบแบบนี้
ชีวิตแบบ rat race

แล้วเราหละ เราก็ไม่ต่างอะไรไปจากพวกเขานะ เรากำลังทาน sushi ในรถไฟ
มันก็ทำให้เราฉุกคิดขึ้นได้ว่า เรารับ book ลูกค้าเยอะเกินไปหรือเปล่า เราใจอ่อนมากจนเกินไปหรือเปล่า เพราะหลัง ๆ มานี้ถ้าเราไปทำงานที่ Sydney เราก็ไม่ได้รับ book ลูกค้าจนถึง 5pm เหมือนปีที่แล้ว เหมือนสมัยก่อน ๆ เราก็พยายามเลิก 3pm บ้าง 4pm บ้าง

จริง ๆ แล้วเมื่อวานเราก็จัดตารางเอาไว้ดีแล้วนะ
แต่พอลูกค้าบางคนติดต่อมา เราก็ใจอ่อน สงสารเขา ยอมรับ book เขามา 
มันก็เลยกลายเป็นว่าเราต้องเลิกงานเย็น ต้องมานั่งทานอะไรในรถไฟ
สรุปเราก็คงไม่ต่างอะไรจากพวก rat race ทั้งหลายที่นั่งทำงานใน laptop หรือหลาย ๆ คนที่นั่งแต่งหน้าในรถไฟตอนเช้าใช่มั้ย

มันก็ทำให้เราฉุกคิดขึ้นได้ว่า
อะไรที่เราไม่ชอบ เราก็ต้องเปลี่ยนแปลงนะ
อดีตอันไหนที่มันผ่านไปแล้ว ให้มันแล้วไป
แต่เดี๋ยว face-to-face consultation ครั้งต่อ ๆ ไปเราต้องจัดตารางให้ดีกว่านี้
เราต้องรู้จักที่จะปฏิเสธคน
เราต้องดูแลตัวเราเองก่อน เราถึงจะดูแลและช่วยเหลือคนอื่นได้

...อะไรที่เราไม่ชอบ เราก็ต้องเปลี่ยนแปลง...