จอห์น เผ่าเพ็ง เพราะฉะนั้น
  • Blog; journal of life
  • Daddy Diary
  • Investment Diary
  • Business Tips and Tricks
  • ข้างขอบเตียง Cancer
  • ครูไทยในต่างแดน
  • ebooks
  • About
  • กราบขอบคุณ

วันนี้ต้องไปทำงานที่ Sydney office

3/10/2018

Comments

 
Picture
วันนี้เราก็ต้องเข้าไปทำงานที่ Sydney office
เมื่อวานเราก็แอบถามตัวเองอยู่ว่า ทำไมเราจะต้องเข้าไปทำงานที่ซิดนีย์ด้วยนะ
เพราะจริง ๆ แล้วเราไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปทำงานที่ซิดนีย์ก็ได้

ทุกวันนี้งานที่เราทำก็มีเยอะล้นมืออยู่แล้ว
ทุกวันนี้ลูกค้าก็มาจากแทบทุกสารทิศอยู่แล้ว

เรามีความสุขดี
เราไม่ได้เดือดร้อนหรือดิ้นรนอะไรมากมาย

นั่นไม่ได้หมายความว่า เรา “รวย” ล้นฟ้า
แต่เปล่าเลย เราก็แค่มีพอกินพอใช้ พอกินพออยู่
เราก็ยังหาเช้า กินค่ำของเราไปตามปรกติของเรา เพียงแต่เราไม่มีหนี้สิ้นอะไร ก็แค่นั้นเอง

รายจ่ายเราไม่ค่อยเยอะ เราไม่ได้เป็นคนฟุ่มเฟือยอะไร เราไม่ได้หลอกตัวเองด้วยการใช้สินค้าแพง ๆ เพราะสิ่งของเหล่านั้น มันเป็นแค่วัตถุภายนอก

เพราะสุดท้ายแล้ว ความสุขที่แท้จริงมันต้องมาจากข้างใน

คนเราจะดูแพง เราต้องแพงมาจากข้างใน ไม่ใช่แค่วัตถุภายนอก

จริง ๆ  ต่อให้เราทำงานอยู่ที่ Wollongong office, เราก็มีลูกค้าเดินทางมาหาเราเยอะแยะมากมายอยู่แล้ว


แต่การที่เราตัดสินใจไปทำงานที่ Sydney office อาทิตย์นี้
ก็แค่อยากจะทำให้ชีวิตของลูกค้าหลาย ๆ คน สบายขึ้น ไม่ต้องเดินทาง ก็แค่นั้นเอง

แต่ในขณะเดียวกัน เราก็อดที่จะแอบถามตัวเองไม่ได้ว่า
การทำแบบนี้ มันเป็นการ “เบียดเบียนตัวเอง” หรือเปล่านะ
เพราะการที่เราต้องเดินทาง แล้วต้องมานั่งคุยกับลูกค้าตั้งแต่ 9 โมงเช้าจนถึง 5 โมงเย็น
กับการที่ต้องมานั่งใช้เสียง ต้องพูด
เพราะถึง 5 โมงเย็นเนี่ย คือมันหมดแรงเลย เราไม่อยากพูดอะไรกับใครอีก เสียงมันแหบไปหมด เพราะเราใช้เสียงเยอะ

และการที่เราต้องมานั่งคุยกับลูกค้าตั้งแต่ 9 โมงเช้าจนถึง 5 โมงเย็น นั่นก็หมายความว่า “เราไม่ได้นั่งทำ case” เพราะจริง ๆ แล้วการนั่งทำ case ของเรา เราได้ตังค์เยอะกว่ามาก เยอะกว่าที่จะต้องมานั่งคุยกับลูกค้าต่อชั่วโมง

แต่เราก็เลือกที่จะทำแล้ว
อาทิตย์นี้เราเข้ามาทำงานที่ซิดนีย์ 2 วันด้วยนะ คือวันนี้และก็วันศุกร์
เราได้ make commitment ไปแล้ว
ชีวิตมันต้องเดินต่อไปข้างหน้า มันถอยไม่ได้
เราก็ได้แค่บอกกับตัวเองว่า วันไหนที่ไม่ต้องเดินทาง ก็ต้องนั่งเร่งทำ case ของเราต่อไปก็แล้วกัน

ลูกค้าที่เข้ามาเจอเราแบบ face-to-face เขาจะรู้หรือเปล่านะ ว่าจริง ๆ แล้วเราเสียสละมากน้อยแค่ไหนเพื่อที่จะมานั่งอยู่ตรงนี้กับเขา

แต่ก็เอาเถอะ
ถึงแม้จะไม่มีคนรู้ แต่ “เรา” รู้
แค่นี้ก็พอแล้ว

ส่วนเวลาที่ต้องใช้ไปในการเดินทาง
เราก็ฟัง Audio Book ไป
อ่านหนังสือของเราไปก็แล้วกัน
เราจะได้ไม่ต้องเสียเวลา และก็จะได้ใช้เวลาในการเดินทางให้เป็นประโยชน์
เวลาทุกวินาทีมีค่า อย่าปล่อยให้เสียทิ้งไปโดยเปล่า
วันนึงมี 86,4000 วินาที เราต้องใช้ทุกวินาทีให้มีค่า

เราก็ได้แต่บอกกับตัวเองอย่างนั้น แล้วก็เดินหน้าลุยต่อ ทำงานของเราต่อไป

Comments

    Author

    John Paopeng

    Archives

    February 2023
    January 2023
    December 2022
    November 2022
    October 2022
    September 2022
    August 2022
    July 2022
    June 2022
    May 2022
    April 2022
    January 2022
    December 2021
    November 2021
    October 2021
    September 2021
    August 2021
    July 2021
    June 2021
    March 2021
    January 2021
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    September 2020
    August 2020
    July 2020
    June 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    December 2019
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018

    Categories

    All

    RSS Feed


  • Blog; journal of life
  • Daddy Diary
  • Investment Diary
  • Business Tips and Tricks
  • ข้างขอบเตียง Cancer
  • ครูไทยในต่างแดน
  • ebooks
  • About
  • กราบขอบคุณ