Daddy Diary #EP2; ฟันดาบ

เมื่อเทอมที่แล้ว ลูกลิงตัวโตบอกกับ daddy ว่าเขาอยากจะไปเรียนฟันดาบ และก็เรียนเทนนิส

เราก็รู้สึกเฉย ๆ เพราะเรารู้ดีว่าลูกลิงไม่ได้ชอบเล่นกีฬาอะไรมากมาย
เราพยายามบอกหลายครั้งแล้วตั้งแต่ต้นปีว่าต้องหากีฬาอะไรเล่น เพราะแต่ก่อนเขาเรียนว่ายน้ำ ซึ่งก็เรียนมาตั้งแต่เด็กอยู่แล้ว จนถึงปีที่แล้ว ที่เขาเรียนหมดทุกอย่าง ทุกหลักสูตรที่โรงเรียนว่ายน้ำแล้ว ถ้าเรียนต่อก็คือพวกที่ต้องการซ้อมเพื่อไปแข่งขัน ซึ่งลูกลิงไม่ต้องการ ลูกลิงก็เลยเลิกเรียน

เราก็บอกลูกลิงว่าถ้าไม่เรียนว่ายน้ำแล้ว you ก็ต้องกีฬาอะไรเล่นด้วย ลูกลิงก็บอกก็เล่นแล้วที่โรงเรียน วิชา PE (Physical Education) หรือวิชาพละบ้านเรานั่นแหละ

OK  ถ้าหนูพูดมาแบบนี้ daddy ก็คงต้องปล่อย
เพราะเราไม่ต้องการที่จะไปบังคับลูก เพราะอะไรที่เราบังคับเขา ผลออกมาไม่เคยดี
เราเคยบังคับให้ไปเรียนเทนนิสแล้วตั้งแต่เด็ก รู้สึกว่าเรียนได้ 1 ปีก็เลิก
เราเคยบังคับให้ไปเรียนร้องเพลงแล้ว ตั้งแต่เด็ก ๆ เลย year 3, year 4  เรียนอยู่ประมาณ 1  ปีครึ่ง ก็เลิกเรียน เพราะเราก็รู้สึกว่า he ก็เรียนไปงั้น เรียนมาตั้งปีครึ่งละ ก็ไม่เห็น he จะร้องเพลงหรือทำอะไรเลย และค่าเรียนก็เป็นแบบว่า เรียน private 1-ต่อ-1, $55 ต่อ ครึ่งชั่วโมง เรียนมา 1  ปีครึ่ง ไม่ถูกเลยนะ

หลังจากนั้น เราก็เลยปล่อยให้เขาเลือกเอง
​เขาต้องอยากที่จะไปเรียนเอง

เทอมที่แล้ว เขาบอกว่าเขาอยากจะไปเรียนฟันดาบ กับเรียนเทนนิส
เราก็เลยบอกว่า OK อยากเรียนก็ไปเรียน you ก็ไปหาข้อมูลอะไรมาเองละกัน ว่าเรียนที่ไหน วันอะไร ค่าเรียนเท่าไหร่

ลูกลิงก็ไป search หาข้อมูล และแม่เขาก็เป็นคนเลิกให้ไปเรียนที่ชมรมฟันดาบที่ Corrimal ซึ่งไม่ไกลจากบ้านเรานัก ขับรถ 5 นาทีถึง
เรียนทุกวันพฤหัสบดี ค่าเรียนครั้งละ $10
เวลา 7:30pm ไปจนถึง 9pm กว่า ๆ เวลาเลิกแล้วแค่คนในชมรมอยากจะเลิกกัน ไม่มีกำหนด

อาทิตย์แรก:
แม่เขาขับรถไปส่ง 7:30pm  เพราะแม่เขาต้องไปรับลูกลิงตัวเล็กที่เรียน dance ด้วย ซึ่งก็จะเลิกตอน 8pm
เรามีหน้าที่ไปรับลูกลิงตัวโตตอนเลิกเรียนฟันดาษเสร็จ เพราะแม่เขาจะได้ไม่ต้องขับรถเข้า-ออกบ่อย
ประมาณ 8pm ลูกลิง  ส่งข้อความมาบอกว่า เรียนเสร็จแล้ว
เราก็แปลกใจว่า huh... อะไรนะ เหมือนแม่เขาเพิ่งออกไปส่งเอง นี่ฉันต้องออกไปรับแล้วเหรอ มันจะเรียนกันไวขนาดนี้ เราก็คิดไปเอาเองว่า มันน่าจะเลิกประมาณ 9pm นะ

แต่หน้าที่ของคนเป็นพ่อ เราก็ออกไปรับตามปกติ
เราก็ถามว่า ทำไมหนูเลิกเร็วจัง
เราก็บอกว่า เขาเป็น beginner โคชก็จะสอนแค่ foot step  ก่อน
ยังไม่ได้ลงสนามฟันดาษ

เราก็แอบคิดในใจว่า เฮ้อ จะเป็นไอ้ที่เรียนร้องเพลง และก็เรียนเทนนิสหรือเปล่านะ
แต่เราก็ไม่พูดอะไรมาก
ก็คิดแค่ว่า เออ ไม่เป็นไร แค่ $10
ลองดู

เราก็ถามลูกลิงว่า แล้วมีคนอื่นที่เป็นนักเรียน high school บ้างหรือเปล่า แล้วทำไมหนูไม่อยู่คุยเล่นกับพวกเขา make new friends อะไรก็ว่าไป

he ตอบว่ายังไงเราจำไม่ได้แล้ว
เอาเป็นว่า he ข้ออ้างก็แล้วกัน
เราก็แค่คิดว่าในใจว่า "ไม่เป็นไร ปล่อยไปก่อน"

อาทิตย์ที่สอง:
เช่นเดียวกัน he ก็ส่งข้อความบอกให้เราไปรับประมาณ 8:15pm
เราก็ได้แต่คิดในใจว่า "เออ ก็ดีกว่าเขานั่งอยู่บ้านเฉย ๆ ออกมาจากบ้านมั่งก็ดี"
ลูกลิงเป็นเด็กเรียนอยู่แล้ว เรียนอยู่ top class เราไม่ค่อย worry เรื่องการเรียนของเขา เพียงแต่เราอยากให้เขาทำกิจกรรมอะไรอย่างอื่นบ้าง

อาทิตย์ที่สองก็ผ่านไป ไม่มีอะไรแตกต่างจากอาทิตย์แรกเลย
เฮ้อ.... $10

อาทิตย์ที่สาม:
เราต้องไปทำงานที่ Canberra วันศุกร์
คืนวันพฤหัสบดี เราก็เลยต้องไปนอนที่บ้านชายโสดที่เราซื้อเอาไว้ จะได้ไม่ต้องเดินทางแต่เช้าจาก Wollongong  หรือจะได้ไม่ต้องไปพักที่โรงแรมที่ Canberra แม่เขาก็เลยต้องไปรับเอง

แม่เขาส่งข้อความมาบอกว่า เขาเกือบจะโทรแจ้งตำรวจแล้ว เพราะหาลูกลิงตัวโตไม่เจอ

...เรื่องมีอยู่ว่า...
ลูกลิงก็ไปเรียนฟันดาษตามปกติ
ลูกลิงส่งข้อความไปบอกแม่เขา ให้ไปรับประมาณ 8:15pm-8:30pm

แม่เขานั่งรอลูกลิงอยู่ในรถ กับลูกลิงตัวเล็ก
นั่งรอแล้วรออีกก็ยังไม่เขาออก แม่เขาก็เลยเดินเข้าไปหาเขาที่ hall ที่เขาซ้อมกัน
แม่ก็มองไม่เห็นลูก แม่ก็คิดว่า เออ ลูกชายตัวเองคงไปเข้าห้องน้ำหรือเปล่า ก็นั่งรออยู่ก็ไม่เห็นออกมา

ลูกลิงตัวเล็กก็เริ่มตกใจเหมือนกัน เพราะหาพี่ชายตัวเองไม่เจอ
ทั้งแม่และลูกลิงตัวเล็กตกใจมาก พากัน panic กันใหญ่
สักพักก็เห็นใครบางคนสวมหน้ากาก ซ้อมฟันดาบกันอยู่ โบกมือโบกไม้ไปหาแม่ของเขา

แม่ก็งง ๆ เพราะทุกคนสวมหน้ากากกันหมด และก็ใส่ชัดป้องกันตัวเอง มันดูไม่ออกว่าใครเป็นใคร จนแม่มองที่รองเท้าก็เลยรู้ว่าเป็นลูกตัวเอง

สรุปคือในระหว่างที่ลูกลิงนั่งรอแม่ โคชมาชวนให้เขาไปดวนฟันดาบกัน
พอมีคนมาชวน he ก็ลงไปเล่นเลย
ไม่ได้ส่งข้อความบอกแม่ว่าจะอยู่ต่อหรือว่าอะไร โถ พ่อคุณ เด็กนะเด็ก

โคชก็เดินาคุยกับแม่เขา ลูกลิงมีแววในการฟันดาบ เรียนรู้ไว
แข่ง 3 ชนะ 2

เราก็ได้ยินที่แม่เขาบอก เราก็ดีใจว่า เออ ไม่แน่เว้ย อาจจะรุ่งกับกีฬาตัวนี้ก็ได้
แต่ก็ต้องคอยดูก่อน เพราะเด็กวัยรุ่น เดี๋ยวเปลี่ยนใจอีก นั่น นี่ โน่น ปัญหาเยอะ

แม่เขาตกใจ และ panic มากที่หาลูกตัวเองไม่เจอ เพราะแถวนั้น 8pm - 8:30pm ก็ถือว่าเปลี่ยวแล้ว
ส่วนเราเองก็หัวเราะ ถือว่าเป็นเรื่องตลก
แต่เราก็บอกลูกลิงว่า ต่อไปถ้าจะอยู่ต่อ ก็ต้องบอกคนที่มารับด้วย ว่าจะอยู่ซ้อมต่อหรือว่าอะไร คนมารับจะได้รู้

อาทิตย์ที่สี่:
อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์ที่สี่แล้ว
เราเป็นคนไปรับลูกลิงเอง
เออ คราวนี้ส่งข้อมความให้เราไปรับตอน 8:45pm
ดีแฮะ...  แสดงว่าเขาเริ่มชอบ
แบบนี้เราก็สบายใจ
ก็ได้แต่หวังว่า he จะ maintain interest ได้ต่อไปเรื่อย ๆ แบบนี้