Daddy Diary #47; นกน้อยออกไปโบยบิน

เทอมที่แล้วลูกลิงตัวโตเรียนที่ UNSW อาทิตย์ละ 3 วัน
นอกนั้นก็เรียน online
เห็นลูกลิงต้องเดินทางไกลแบบนั้นอาทิตย์ละ 3 วัน เราก็อดที่จะสงสารลูกไม่ได้นะ กลับมาถึงบ้านลูกก็เพลีย ๆ เหนื่อย ๆ อ่านหนังสือได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย คนนี้เขาเด็กเรียนอยู่แล้ว เราก็ไม่อยากไปทำให้ชีวิตการเรียนเขาสะดุด เราก็อยากจะส่งเสริมเขาให้ถึงที่สุด

บ้านนี้จะทำอะไร ต้องไปให้สุดทาง
ครึ่ง ๆ กลาง ๆ daddy ไม่ค่อยชอบ

เอาเถอะ เขาอ่านหนังสือได้ในรถไฟ แต่ร่างกายมันก็ไม่ 100% อยู่ดี เพราะเพลียกับการเดินทาง

เทอมนี้ลูกลิงได้หอพักใน Sydney แล้ว
ถึงแม้จะมีเรียนแค่อาทิตย์ละ 1 วันก็เถอะ นอกนั้นก็เรียน online
ลูกลิงก็อยากจะทำกิจกรรมอะไรอย่างอื่นที่ Uni ด้วย ไม่ใช่เรียนเสร็จก็ต้องรีบขึ้นรถไฟกลับบ้าน อันนี้ daddy กับ mummy ก็เห็นด้วยและ give him a full support in whatever he wants to do

เทอมนี้ลูกลิงก็ได้หอพักแถว ๆ UTS, USYD
เพื่อที่ลูกลิงจะได้ hang out กับเพื่อน ๆ ได้ ได้ใช้ชีวิตเด็ก Uni อย่างคุ้มค่า
แน่นอน ทุกอย่างมาพร้อมกับค่าใช้จ่าย แต่เราก็เอาอยู่

หอพักนี้เต็มไปด้วยเด็ก UTS ซึ่งเราก็ว่าดีออก ก็บอกกับลูกว่า "หนูจะได้มีเพื่อนใหม่ ๆ ต่าง uni ด้วยไง" และหอพักก็ใกล้ USYD เดินไปใช้ห้องสมุดของ USYD ได้

Note: เราใช้คำว่า "หนู" กับลูก ๆ พูดแบบไทย ๆ ปนอังกฤษ ลูกลิงไม่รู้หรอกว่าคำว่า "หนู" แปลว่าอะไร ลูกลิงต้องเดาเอา แต่เราคิดว่ามันฟังแล้วมัน soft มันลื่นหูดี

ลูกลิงไม่มีเรียนวันศุกร์ เราก็แนะนำให้ลูกลิงยังติดต่อเพื่อน ๆ ที่สนิทที่ UOW อยู่
อย่าทิ้งเพื่อน ๆ กลุ่มนี้ เพราะเพื่อน ๆ ที่เรียนที่ UOW ก็เป็นเพื่อนที่ดี ๆ กันทั้งนั้นเลย เด็ก top class, เด็กห้องหนึ่ง เด็กเรียน เราก็อยากให้ลูก keep connection เอาไว้

ลูกลิงเรียนเสร็จวันพฤหัส ก็กลับบ้าน
วันศุกร์ he ก็เข้าไปที่ UOW ไปเล่น table tennis กับเพื่อน ๆ 
ไปอ่านหนังสือกับเพื่อน ๆ ในห้องสมุด เพราะเพื่อน ๆ จาก high school; 95% ก็เรียนต่อที่ UOW กัน เพราะสะดวก ไม่ต้องเดินทาง

การที่ลูกลิงออกไปอยู่เองที่หอพักก็ดีเหมือนกัน ที่บ้านคนก็ไม่พลุกพล่าน
หลาย ๆ คนอาจจะบอกว่า huh... ทำไม daddy พูดแบบนี้
hmmm.... พวกเราเติบโตกันมาแบบสังคมเมืองนอกจ๊ะ ไม่ได้ไทยจ๋า ไม่ได้ Asian จ๋า

รักกัน ไม่ต้องเจอหน้ากันทุกวันก็ได้

อาทิตย์หนึ่ง ลูกลิงกลับบ้าน 3 วัน อยู่หอ 4 วัน เราคิดว่ามันเป็นอะไรที่ลงตัว
ทุกคน have their own spaces, their own lives ว่างั้นเถอะ
และลูกลิงก็เกิดที่นี่ เติบโตที่นี่ เขาก็ต้องใช้ชีวิตแบบคนที่นี่ ก็จะกึ่ง ๆ Thai Singaporan & Australian คละเคล้ากันไป 

ส่วนตัวเรา เราคิดว่าเป็นอะไรที่ลงตัว
คนอื่นคิดยังไงเราไม่รู้ นั่นคือปัญหาของเขา ไม่ใช่ปัญหาของเรา

เมื่อลูกลิงต้องออกไปอยู่หอเอง
daddy ก็ต้องพามา Kmart มา shopping เครื่องนอน ๆ ต่าง ๆ นานา
ที่หอพักมีเครื่องนอนให้
แต่ไม่ฟรีจร้าาาาาาาาา
ทุกอย่างต้องซื้อ ทุกอย่างเป็นเงินเป็นทองหมด โอ๊ยจะบ้าตาย

ซักผ้าครั้งละ $3
อบผ้าครั้งละ $3
ลูกลิงก็ต้องซักผ้าเอง อบผ้าเอง
​daddy กับ mummy สบายละ!!!
หนูจัดการ laundry ของหนูเองนะลูก.... :)

ก็ไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง เมื่อนกน้อยต้องออกไปโบยบิน
daddy ก็ต้องทำงานหนัก work hard จ่ายค่าหอ
ลูกลิงก็มีสอนพิเศษด้วย ก็ได้เป็นเงินค่าขนม เป็น pocket money ของเขา
daddy ก็ดูแลเรื่องค่าหอพักไป

แค่ลูกลิงออกไปใช้ชีวิตนักศึกษาให้คุ้มค่า
กลับบ้านทุก weekend
เราก็ happy แล้ว

สุขที่สุด ณ จุดที่เป็น

บันทึกเอาไว้เป็นความทรงจำ

Something to warm your heart this windy weekend.

12/06/2022