|
ตั้งแต่เราสูญเสียหลานชายเราไป
บอกได้เลยว่า ทุก ๆ วันหัวใจเราบอบช้ำมาก คนที่ยังอยู่ คนที่ยังเหลือ ก็ต้องดูแลกันไป กับลูกเราทั้ง 2 คน ปรกติเราจะไม่ค่อยอะไรมากมายกับพวกเขามาก เพราะเขาก็มีแม่เขาคอยดูแลอยู่แล้ว เราก็เน้นทำงานมากกว่า ถึงแม้ว่าเราจะมีเวลาให้ซึ่งกันและกันช่วงเสาร์ อาทิตย์ บางทีเราก็ติด นั่น นี่ โน่น หรือไปไหนมาไหนด้วยกัน ก็ไปกันตามปรกติ ตามประสาครอบครัว เป็นครอบครัวปรกติ ไม่ได้อะไรมากมาย ความรักความห่วงใย มันมีให้กันแหละ ถึงแม้เราไม่พูด ไม่ได้ปฏิบัติออกมาเป็นรูปธรรมมาก ความรู้สึกมันก็สัมผัสได้ ตั้งแต่เราสูญเสียหลานชายเราไป เราแสดงถึงความรักต่อลูกเรามากขึ้น แสดงออกอะไรที่เขาสามารถสัมผัสได้ โดยเฉพาะลูกชายคนโต ช่วงนี้เขาเรียนหนัก เราก็เดินเข้าไปที่ห้องเขาบ่อย ๆ ถามไถ่ว่าหนูอ่านวิชาอะไรอยู่ ทำการบ้านวิชาไหน เอาลูบหัวเบา ๆ ให้เขารู้ว่าเรารักและห่วงใย คนโตก็แตกต่างจากคนเล็กหน่อย เพราะคนเล็กเป็นผู้หญิงและยังเด็กอยู่ ชอบ dance ชอบสนุก เป็นคนช่างพูด ลูกผู้หญิง เราก็ kiss ที่ผมที่หัวอะไรได้ แต่ถ้าลูกชายก็ลูบผมเขาเบา ๆ ลูบหัวเขาเบา ๆ หรือบางทีก็เอาลูบหลังเขาเวลาเขานั่งอ่านหนังสือ การแสดงเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ ลูกสามารถสัมผัสได้ถึงความรักที่เรามีต่อเขา ทุก ๆ วันเราแสดงถึงความรักต่อลูก ๆ อยู่เรื่อย ๆ เพราะเราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นวันไหน ก็เพราะชีวิตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน สำหรับคุณพ่อคุณแม่ อย่าคิดว่าเราต้องแสดงออกถึงความรักเฉพาะตอนที่เขายังเด็ก ๆ อยู่เท่านั้น ตอนลูก ๆ โตแล้ว เราก็ยังสามารถแสดงออกถึงความรักและความใยที่เรามีต่อเขาได้ แสดงให้เป็นรูปธรรมไปเลย อย่าเหมาหรือคิดเอาว่าลูกก็คงรู้แหละ บางทีถ้าเราบอกหรือแสดงออก มันก็ทำให้อีกฝ่ายหัวใจพองโตได้ กับคำพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่บางทีลูกก็ไม่เข้าใจหรอกว่า daddy พูดว่าอะไร เพราะบางที daddy ก็พูดภาษาไทย เด็ก ๆ ไม่เข้าใจ แต่ก็น่าจะสัมผัสรับรู้ถึงน้ำเสียงที่อ่อนโยนและเปลี่ยนไปของ daddy ได้ บางทีเราก็พูดเป็นภาษาไทยว่า "อะไรนะลูก" "อะไรเหรอลูก" ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน บางทีมันก็เป็นการ make conversion แบบง่าย ๆ เพราะบางทีเราพูดภาษาไทยกับพวกเขา เขาก็พูดเลียนแบบกลับมา เพราะพวกเขาไม่เข้าใจและไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ลูกเราพูดภาษาไทยไม่ได้จ๊ะ :) และก็ไม่เคยคิดจะสอน ถ้าเขาอยากจะเรียนรู้ก็ให้เขาไปเรียนรู้และขวนขวายเอง เราไม่ต้องการที่จะไปบังคับใครให้เป็นแบบไหน กับชีวิตที่มันไม่มีอะไรแน่นอนเลย อย่าลืมบอกรักกันทุกวัน กอดกันไว้ให้แน่น ๆ เราไม่รู้หรอกว่าพรุ่งนี้ ชีวิตเราจะเป็นแบบไหน Don't take it for granted. Comments are closed.
|
บันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ของคุณพ่อลูก 2 Archives
January 2025
|
RSS Feed