Daddy Diary #34; ลูกชายกับลูกสาว

ครอบครัวอื่นเป็นยังไง เราไม่รู้ แต่ครอบครัวเราเป็นนี้
ความแตกต่างที่เห็นได้ชัดระหว่างลูกชายกับลูกสาว
เนื่องด้วยเรากับภรรยาต้องเลี้ยงลูกกันเอง 2 คน
เราไม่มีญาติ ไม่มีใครเลยที่ประเทศออสเตรเลีย
พ่อแม่เราก็อยู่ที่เมืองไทย พ่อแม่ภรรยาก็อยู่สิงคโปร์ ตอนที่เรามีลูกคนแรกกัน เรา 2 คนก็ต้องเลี้ยงดูลูกกันเอง เหนื่อยมาก ยากมาก

เรา plan กันว่าจะมีลูกคนเดียวก็พอ เพราะไม่มีคนช่วยเลี้ยง เราเองก็ต้องทำงาน แต่พอลูกชายเริ่มโต 2-3 ขวบ ภรรยาเราก็อยากจะมีลูกอีกหนึ่งคน เพราะไม่อยากจะมีลูกคนเดียว เดี๋ยวเขาจะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว อะไรเขาก็มีของเขาแค่คนเดียว ไม่มีเกิดการแบ่งปัน อันนี้คือความคิดของภรรยาเรา ส่วนตัวเราเองก็ยังไงก็ได้ มีก็ได้ แต่ถ้าเลือกได้ ก็ไม่อยากมีคนที่ 2 เพราะมันเหนื่อยจริง ๆ 

ลูกชายกับลูกสาวตอนที่เลี้ยง ตอนเด็ก ๆ ก็ไม่ค่อยมีความแตกต่างอะไร ไปโรงเรียนเดียวกัน ไปด้วยกัน แม่เป็นคนขับรถรับส่ง

ความแตกต่างที่เห็นได้ชัดก็เมื่อลูก ๆ เริ่มโตขึ้น ตอนเข้า high school หรือตอนลูกสาวเรียน year 6 ซึ่งถือว่าเป็นปีสุดท้ายของ primary school

ช่วงวัยที่เรียน primary school ลูกชายเราจะไม่มีเรื่อง drama อะไร ไม่เคยมีเรื่องทะเลาะกับเพื่อน หรืออะไร นั่น นี่ โน่น เขาก็เรียนหนังสือชองเราไปเรื่อย ๆ 

แต่ลูกสาวตัวเล็กนี่สิ พอเริ่มอยู่ year 6 ซึ่งถือว่าเป็นรุ่นพี่โตสุดในโรงเรียน ก็เริ่มมี drama ละ
ดูเหมือนว่าเด็กผู้หญิงเขาจะมีเรื่องราวซุบซิบนินทามากเลย
เดี๋ยวคนนั้นก็ไม่ชอบคนนี้
เดี๋ยวคนนี้ก็ไม่ชอบคนั้น
เดี๋ยววันนี้เขาจะไม่คุยกับเพื่อนคนนั้น 
เมื่อวานเพื่อนคนนั้นไม่คุย ไม่เล่นกับเขา อะไรประมาณนี้
คือไร้สาระมาก และนี่คือห้องที่ถือว่าเป็นเด็กเรียนดีนะ ถ้าห้องทั่ว ๆ ไป ธรรมดาจะขนาดไหน

เขาก็มีกลุ่มเพื่อนของเขาแหละ
เดี๋ยวก็ทะเลาะกันเอง เดี๋ยวก็เปลี่ยนกลุ่มเล่นกัน อะไรประมาณนี้ 
ปวดหัวมาก

ในขณะที่พี่ชายโต ตอนอยู่ year 6 ไม่เคยมีปัญหาอะไรกับเพื่อนในกลุ่มเลย
จนมาถึงปัจจุบัน เรียน high school แล้ว ก็ไม่เคยมีปัญหาอะไร

พอลูก ๆ เริ่มเข้า high school พวกเราก็เริ่มสบาย เพราะไม่ต้องขับรถรับส่ง
ลูก ๆ โตพอที่จะนั่งรถเมล์ไปโรงเรียนเองได้
ครอบครัวเราโชคดี มี bus stop อยู่ไม่ไกลจากบ้าน และรถเมล์ไปโรงเรียนก็เป็น free bus ที่จัดขึ้นโดย town council ของ Wollongong

เราก็สบายไป รถเมล์ก็ฟรี
และก็ไม่ไกลจากบ้าน

ตั้งแต่ขึ้น year 7 แล้ว ลูกชายบอกเรากับภรรยาว่า ไม่ต้องไปรับส่งเขา ฝนจะตกฟ้าจะร้องเขาก็จะนั่งรสเมล์กลับบ้าน เขาไม่อยากให้แม่ไปรับ "มันไม่เท่" 

เออ... มีแบบนี้ด้วย
ก็ดีเว้ย ไม่เดือดร้อนพวกเราดี

ลูกสาวเอง พอขึ้น high school เราก็ให้เขาขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนพร้อมกับพี่ชายเหมือนกัน คนละโรงเรียน แต่รั้วติดกัน สมัยก่อน 2 โรงเรียนนี้ที่ Wollongong แบ่งเป็นโรงเรียนชายล้วน หญิงล้วย ก็เลยแยกัน แต่รั้วติดกัน ตอนนี้ทั้ง 2 โรงเรียนเป็นโรงเรียนสหะ co-ed (co-education) คือโรงเรียนผสม ทั้งชายและหญิง แต่โรงเรียนชายล้วนสมัยก่อน ตอนนี้พอเป็นโรงเรียนสหะ เราก็จะเน้นสาขาวิชาทางด้านเทคโนโลยี โรงเรียนหญิงล้วน ตอนนี้ก็กลายเป็น performing arts high school เป็นโรงเรียนที่เน้นการแสดง

ลูกสาวเราก็เลือกเรียนที่ performing arts high school เพราะเขาชอบ dance เป็นชีวิตจิตใจ 

เนื่องด้วยโรงเรียนทั้ง 2 รั้วติดกัน
ทั้งพี่ชายและน้องสาวจึงไปโรงเรียนด้วยกันตอนเช้า นั่งรถเมล์ไปโรงเรียน เป็น free bus ของ Wollongong 

ลูกชาย ตั้งแต่ year 7 แล้ว เขาจะนั่งรถบัสไปของเขาเอง ไม่ว่าผลจะตก แดดจะออก

ลูกสาว "daddy วันนี้กระเป๋าหนูหนัก daddy ขับรถไปส่งหน่อย"
เอ๊า daddy ก็ต้องขับรถไปส่ง (5 นาที)
วันไหนก็ daddy ไปส่งลูกสาว ลูกลิงตัวเล็ก ลูกลิงตัวโตก็ติดมาด้วย ก็สบายไปทั้ง 2 คน แต่ถามว่าจริง ๆ แล้วลูกชายต้องการให้เราไปส่งมั้ย เปล่าเลย กระเป๋าจะเบาหรือหนัก เขาก็นั่งรถบัสของเขามาตั้งแต่ year 7 แล้ว

ก็มีแต่เจ้าลูกลิงตัวเล็กนี่แหละที่วันไหนกระเป๋า เราก็ต้องไปส่งเขา

ที่บ้านอื่นเป็นยังไงเราไม่รู้
แต่ที่บ้านเรา เป็นแบบนี้ ความแตกต่างระหว่างลูกชายกับลูกสาว
คนหนึ่งอะไรก็ได้ ง่าย ๆ 
คนหนึ่งก็จะ "เยอะ" นิดหนึง :)