|
ช่วงปิดเทอมใหญ่ ช่วง summer; December - January ทุก ๆ 2 ปี ลูกลิงทั้ง 2 และแม่ลิงจะพากันเยี่ยมญาติ ๆ ที่สิงคโปร์ และก็ต่อด้วยการไปเยี่ยมญาติที่เมืองไทย
คราวนี้เราไม่ได้ที่สิงคโปร์ด้วย อย่างที่เขียนไปคราวก่อน เพราะเราอยากอยู่ทำงานที่ออสเตรเลียมากกว่า งานคือเงิน เงินคืองานจ๊ะ ถึงแม้ว่าเราจะทำงานได้จากแทบทุกที่ก็ตาม แต่ทำที่ office หรือที่บ้านที่ Internet แรง ๆ มันก็จะสะดวกกว่า ช่วงที่ลูกลิงและแม่ลิงไม่อยู่ เราต้องจัดการชีวิตของเราเอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหาร เรื่องซักผ้าหรือเรื่องล้างจาน เรื่องซักผ้า เราไม่มีปัญหา เพราะแค่จับเสื้อผ้าโยนลงเครื่องซักผ้า ก็จบแล้ว แต่เรื่องการล้างถ้วยล้างจานนี่สิ มันเป็นอะไรที่เราต้องทำทุกวัน รู้สึกไม่ค่อยไหว เพราะปรกติแล้วลูกลิงตัวโตจะเป็นคนดูแลในเรื่องการล้างจาน จันทร์ - ศุกร์ แล้วเราก็เป็นคนล้างจานแค่วันเสาร์กับวันอาทิตย์แค่ 2 วันเอง ไม่หนักมาก ง่าย ๆ แม่ลิงไม่ต้องล้างจานจ๊ะ เพราะเขาเป็นทำกับข้าวแล้ว นี่คือหน้าที่ที่พวกเราแบ่งกันทำที่บ้าน ลูกลิงตัวเล็ก ยังไม่ต้องทำอะไรมาก ลูกลิงตัวโตเริ่มทำหน้าที่ล้างจาน วันจันทร์ - วันศุกร์ ตั้งแต่เริ่มเรียน year 6 แล้ว ด้วยค่าแรงวันละ $1 อาทิตย์หนึ่งก็จะได้ค่าแรง $5 year 6 & year 7; ลูกลิงได้ค่าล้างจานวันละ $1 พอขึ้น year 8 เราก็เพิ่มค่าแรงให้เป็นวันละ $2, (อาทิตย์ละ $10) มันเป็นแรงงานในครอบครัวจริง ๆ ลูกลิงทั้ง 2 ไม่มี pocket money หรือเงินให้เปล่า ๆ ทุกอาทิตย์ที่พ่อแม่หลาย ๆ คนให้กัน โดยเฉพาะคนไทยที่ให้เงินลูก ๆ ไปโรงเรียนทุกอาทิตย์ ครอบครัวเราไม่เป็นแบบนั้นจ๊ะ Daddy บอกว่า "หนูอยากได้ตังค์ ได้ pocket money หนูต้องทำงานแลกกับเงินนะลูก เงินไม่ได้หล่นลงมาจากฟ้า money is not falling from the sky" เดี๋ยวเรื่อง pocket money หรือการไม่มี pocket money ของลูกลิงทั้ง 2 เดี๋ยวเราจะเขียนใน blog ต่อไปละกัน ตอนที่ลูกลิงอยู่ที่บ้าน เราก็สบายนะ เราไม่ต้องมา worries เรื่องล้างถ้วยล้างจาน เพราะเราทำงานเราก็เหนื่อยแล้ว ไม่ต้องการมาเหนื่ยอกับงานที่บ้านอีก เราก็โชคดีที่ได้ลูกลิงตัวโตมาช่วยงานตรงจุดนี้ ตั้งแต่ตอนที่เขาอยู่ year 6 แล้ว เพื่อน ๆ ของลูกลิงหลาย ๆ คน ไม่ต้องทำงานที่บ้านอะไรเลยก็มี ไม่ต้องล้างจาน ไม่ต้องทำงานบ้าน พ่อแม่ทำให้หมด เราคิดว่าแบบนั้น "มันง่ายไป" มันจะกลายเป็น "พ่อแม่รังแกฉัน" เพื่อน ๆ ลูกลิงหลาย ๆ คนเป็นลูกคุณหนู ฝรั่งนี่แหละ ไม่ต้องอื่นไกล ลูกลิงเราไม่ใช่จ๊ะ พวกเขาต้องสามารถเอาตัวรอดได้ ไม่ใช่ไข่ในหิน ถึงแม้ว่าครอบครัวเราจะไม่ได้เดือดร้อนอะไรก็ตาม พวกเราก็เลือกที่จะไม่เลี้ยงลูกให้เป็นคุณหนู ให้ลูกมาเป็นนายเรา แบบนั้นไม่เอาจ๊ะ แต่ก็นั่นแหละ ครอบครัวใครครอบครัวมัน แต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน เราไม่ judge ใคร และไม่ต้องการให้ใครมา judge เราด้วยเช่นเดียวกัน ตอนที่ลูกลิงอยู่ เราก็สบาย ไม่ต้องกังวลเรื่องล้างถ้วยล้างจาน วันจันทร์ - วันศุกร์ พอลูกลิงหายไปเป็นเดือน ๆ แบบนี้ เราก็เหนื่อยได้เหมือนกันนะ ล้างจานมันไม่หนักหรอก แต่มันจุกจิก เราอยากเอาเวลาไปทำอะไรอย่างอื่นมากกว่า ชีวิตคนเราบางที เราก็มองข้ามสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ไปนะ ตอนที่เขาอยู่ เราก็รู้สึกเฉย ๆ เพราะมันเป็น routine พอเขาไม่อยู่ เราต้องทำอะไรเอง มันก็แอบเหนื่อยได้เหมือนกันนะ เพราะลูกลิงกับแม่ลิงไม่ได้แค่ 1-2 วัน พวกเขาไปกันเป็นเดือนจ๊ะ แล้วเราค่อยตามไปทีหลัง นั่นหมายถึงการที่เราต้องล้างถ้วย ล้างจานเอง จัดการชีวิตตัวเองเป็นเวลา 1 เดือน มันก็ไม่ได้ยากนะ แต่เราไม่ได้มีเวลาเยอะแยะมากมายอะไรเหมือนคนอื่น เราอยากเอาเวลาตรงนั้นไปทำอะไรอย่างอื่นที่มัน productive กว่านี้ ก็แค่นั้นเอง แต่ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวโรงเรียนก็จะเปิดแล้ว ทุกอย่างก็จะ back to normal แล้ว ชีวิตที่ต้องดำเนินกันต่อไปจ๊ะ  ช่วง summer โรงเรียนที่ประเทศออสเตรเลียปิดเทอมใหญ่
ทุก ๆ 2 ปีครอบครัวก็ต้องไปเยี่ยมญาติลและครอบครัว ทั้งฝั่งของสิงคโปร์และก็ฝั่งของเมืองไทยด้วย แต่ก่อนพวกเราไปกันทุก ๆ ปี หลัง ๆ มาเราก็รู้สึกเบื่อ แทนที่จะกลับเมืองไทยหรือสิงคโปร์ เราก็ขอเลือกไปเที่ยวที่อื่นดีกว่า หลัง ๆ มาพวกเราก็เลยเลือกที่จะไปกลับไปเยี่ยมครอบครัวทั้ง 2 ฝ่าย ทุก ๆ 2 ปี ในปีที่พวกเราไม่กลับสิงคโปร์ ครอบครัวที่สิงคโปร์ก็เดินทางมาที่ประเทศออสเตรเลียแทน เพราะพวกเขาเดินทางกันง่ายอยู่แล้ว ขอวีซ่าง่าย ลูกลิงทั้ง 2 เป็นหลานแค่ 2 คนในตระกูลของครอบครัวที่สิงคโปร์ เพราะครอบครัวอื่น ๆ เขาไม่มีลูกกัน ดังนั้นลูกลิงจะถูกดูแล เอาอกเอาใจจากครอบครัวฝั่งของสิงคโปร์เสมอมา สิ่งของเครื่องเล่น เสื้อผ้าของใช้ เราแทบไม่ต้องทำอะไร เพราะยายและน้าทั้ง 2 จะซื้อให้อยู่ตลอดเวลา ลูกลิงชอบสิงคโปร์มากกว่าเมืองไทย เพราะทุกคนที่บ้านพูดภาษาอังกฤษ และเวลาออกไปไหนมาไหนข้างนอก คนที่สิงคโปร์ก็พูดภาษาอังกฤษได้ เพราะภาษาอังกฤษคือภาษาทางราชการของประเทศสิงคโปร์ ไม่ใช่ภาษาจีน ไม่ใช่ภาษามาเลย์ หรือภาษาอินเดีย ดังนั้นการดำเนินชีวิตของลูกลิงทั้ง 2 ที่สิงคโปร์ก็จะง่ายและสะดวกกว่าการกลับไปเมืองไทย เพราะลูกลิงทั้ง 2 พูดภาษาไทยไม่ได้ (เดี๋ยวคงต้องได้เขียน blog ในเรื่องนี้ด้วย) ลูกลิงกับแม่ของเขาพากันไปที่สิงคโปร์ก่อนแล้ว ตั้งแต่ก่อนปิดเทอมด้วยซ้ำ ช่วงนี้ daddy ก็อยู่ที่บ้านคนเดียว เพื่อที่จะได้ทำงานเงียบ ๆ ทำงานที่บ้านบ้าง เข้าไปเจอลูกค้าที่ office บ้าง เพราะช่วง Christmas และปีใหม่เราไม่ได้หยุดทำการ เราก็ยังทำงานตามปรกติ ลูกลิงชอบสิงคโปร์เพราะว่าของกินเยอะ อาหารราคาถูก ถูกว่าที่ออสเตรเลียมาก และค่าเงินของสิงคโปร์ก็เท่า ๆ กับของออสเตรเลีย ที่สิงคโปร์การเดินทางสะดวกสบาย หรือจะข้ามไปฝั่งมาเลเซียก็ไปง่าย ขับรถข้ามไปก็ได้ หรือจะนั่งรถบัสข้ามไปก็ได้ ดังนั้นจึงไม่แปลกที่บางทีลูกลิงและครอบครัวที่สิงคโปร์พากันข้ามไปทานข้าวที่ประเทศมาเลยเซียด้วย ใช่จ๊ะข้ามประเทศไปทานข้าวกันเลย ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับคนที่ประเทศสิงคโปร์ สมัยตอนที่เราอยู่ที่ประเทศสิงคโปร์มาก่อน เราก็เคยพักอยู่ใกล้ ๆ แม่น้ำที่กั้นระหว่าง 2 ประเทศ จากห้องนอนเรา มองไปเห็นประเทศมาเลเซีย เราก็เคยพักแบบนั้นมาแล้ว ช่วงนี้ลูกลิงก็ไปลั๊ลล่ากันไปก่อน คนทำงานหาเงินก็ทำหน้าที่ของตัวเองไป ทุกคนมีหน้ที่ความรับผิดชอบที่แตกต่าง ทุกคนก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้เต็มที่ ตอนนี้ลูกลิงยังเด็ก เราปล่อยให้พวกเขาสนุกไปก่อน แต่เราก็คอยระมัดระวังไม่ให้ลูกลิง take verything for granted เพราะการไปอยู่ที่สิงคโปร์นั้นชีวิตสบายเกินไป สะดวกเกินไป (สิงคโปร์เป็นประเทศที่ high tech มาก ก้าวหน้าไปหลาย ๆ ก้าวกว่าประเทศออสเตรเลียเยอะ เชื่อสิประเทศออสเตรเลียยังล้าหลังมากในเรื่องของเทคโนโลยี นี่คือพูดในฐานะของเด็ก IT; computer progammer เก่า) เราอยากให้ลูกลิงได้เจอความลำบากบ้าง เจอปัญหาก็ต้อง suck it up บ้าง สิ่งที่ลูกลิงต้องเรียนรู้ก็คือ มันยังมีหลาย ๆ ชีวิตที่เขาเดือดร้อน มันยังมีหลาย ๆ ชีวิตที่เขาไม่ได้เดินทางต่างประเทศ เดินทางต่างรัฐ เที่ยวกันแทบทุกปิดเทอมอย่างที่ลูกลิงเป็น เราก็พร่ำสอนเสมอ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเข้าไปในหัวลูกลิงได้สักกี่เปอร์เซ็นต์นะ แต่เราพูดบ่อย ๆ พร่ำสอนบ่อย ๆ เราก็ได้แต่หวังว่าลูกลิงจะซึมซับอะไรเหล่านี้เข้าไปบ้าง ไม่ take life for granted ไม่คิดว่าชีวิตนี้ได้อะไรมาง่าย ๆ แต่ตอนนี้เราปล่อยให้พวกเขาลั๊ลล๊ากันที่อยู่ประเทศสิงคโปร์ก่อน เราก็ทำงาน ทำหน้าที่ของเราไป ฟังแล้วดูดีน๊อ แต่มันก็คือความจริงจ๊ะ หัวหน้าครอบครัว... หน้าที่มันมาเป็น package พร้อมกับความรับผิดชอบ |
บันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ของคุณพ่อลูก 2 Archives
October 2023
|
RSS Feed