 หลาย ๆ คนอาจจะงงว่าเอ๊ะ ทำไมช่วงนี้อาจารย์ post รูปอะไรเนี๊ยะ มีแต่ไปทานข้าว
เผอิญว่าช่วงนี้มหาวิทลัยเพิ่งจะเปิดเทอม ถ้าเราอยากจะเจอกลูกศิษย์เก่า เราก็ต้องนัดเจอพวกเขาช่วงนี้ ก่อนที่พวกเขาจะยุ่งและ busy ไม่มีเวลาเจอกันหลังจากนั้น ไม่ง่ายนะ ชีวิตของลูกศิษย์แต่ละคน ลูกศิษย์จากเมืองชนบท จากเมืองรอบนอก มาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองใหญ่ อย่าง Wollongong หลาย ๆ คนอาจะจคิดว่าชีวิตของฝรั่งนั้นสวยหรู แต่พอเรามาได้เป็นอาจารย์ และยิ่งมาสอนโรงเรียนที่อยู่เมืองรอบนอกด้วยแล้ว มันทำให้เรารู้ว่า ชีวิตฝรั่งหลาย ๆ คน เขาก็ไม่ได้สบายกันเลย มันมีความเหลื่อมล้ำกันทางสังคมอยู่ เราใช้ชีวิตส่วนมาเติบโตมาในสังคมเมืองใหญ่ อย่าง Wollongong พอเราได้มาสัมผัสชีวิตของลูกศิษย์หลาย ๆ คน มันก็ทำให้เราเข้าใจสัจธรรมของชีวิตมากขึ้น เราคิดว่าเราเป็นอาจารย์แค่คนเดียวในโรงเรียนที่ยังติดต่อและ keep in touch กับลูกศิษย์เราหลาย ๆ คน ก็เฉพาะที่เราสนิท เพราะลูกศิษย์หลาย ๆ คน เรารู้จักทั้งคุณพ่อและคุณแม่ของเขา สอนพวกนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ ตอนนี้เข้ามหาวิทยาลัยกันแล้ว กับชีวิตลูกศิษย์บางคน เขาอาจจะไม่ได้มาจากครอบครัวที่สมบูรณ์นัก พ่อเป็นเกษตรกรเลี้ยงวัวเนื้อ แม่เป็นคนทำความสะอาดตามโรงแรม หรือบางคนพ่อก็เป็นภารโรง หรือทำงานงานในโรงฆ่าวสัตว์ เงินเดือนไม่เท่าไหร่เอง ก็มีเยอะแยะ ลูกศิษย์บางคน เขาบอกว่าเขาจะเป็นคนแรกของตระกูลที่จบปริญญาตรี ที่เรียนมหาวิทยาลัย สังคมเมืองรอบนอก สังคมชนบท พ่อแม่หลาย ๆ คนก็เกิดที่นั่น โตที่นั่น เรียนกันอย่างมากก็แค่ year 10 (กฏหมายที่ NSW สมัยก่อน ภาคการศึกษาแค่ year 10) แล้วก็ออกมาทำงานรับจ้างกัน พวกเขาไม่ได้ต่อยอดชีวิตอะไรมากมาย เราดีใจที่เราได้เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางของลูกศิษย์หลาย ๆ คน ลูกศิษย์ผู้ชายที่เห็นในรูป ตอนนี้ก็เรียน ปี 2 ของ Engineering แล้ว อีกคนก็เรียนพวก Meidical Science อะไรสักอย่างนี่แหละ เราจำไม่ได้ ทั้ง 2 คนเรียนเก่งคณิตศาสตร์ เป็นตัวเก็งที่กะจะได้ band 6 ของปีนั้น แต่ก็น่าเสียดาย ได้มาแค่ band 5 แต่ก็เป็น band 5 ที่สูงพอสมควร เด็กผู้ชายก็ชอบวิชาคอมพิวเตอร์และฟิสิกส์เป็นชีวิตจิตใจ สมัยที่เขาเรียน high school อาจารย์ก็จะชอบเรียกใช้เขาและเพื่อนอีกคน ทำนั่น นี่ โน่น ให้ตลอด ลูกศิษย์ year 12 ทุกปี อาจารย์จะสอนทำข้อสอบ และติวกันหลังเลิกเรียนทุกปีอยู่แล้ว ตลอดทั้งเทอม 3 เป็นเวลา 1 เทอม มันจึงทำให้เราสนิทกับลูกศิษย์เหล่านี้ และคุณพ่อคุณแม่ของลูกศิษย์เองก็รู้สึกขอบคุณเราที่เราทุ่มเทในการสอนให้กับลูก ๆ เขาด้วย ทุกครั้งที่เราเห็นความสำเร็จ หรือเห็นลูกศิษย์กำลังเดินทางไปสู่จุดมุ่งหมายชีวิตที่เขาตั้งใจไว้ มันคือความสุข ชีวิตของการเป็นอาจารย์ นี่แหละความสุข ที่ไม่ต้องไปซื้อหามาด้วยเงินทอง ความสุขของการเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จของพวกเขา แค่เขาบอกว่า เขาเป็นคนแรกของตระกูลที่เรียนมหาวิทยาลัย แค่เขาบอกว่าเขาเป็นคนแรกของตระกูลที่จะได้รับปริญญา แค่นี้เราก็ภูมิใจแล้ว บางทีการเข้าเรียนมหาวิทยาลัยหรือการรับปริญญาสำหรับเรา มันเป็นเรื่องปรกติ หลาย ๆ คน take it for granted แต่สำหรับเด็กที่มาจากสังคมชนบท สังคมเมืองรอบนอก สำหรับพวกเขาแล้ว มันคืออะไรที่ยิ่งใหญ่มาก สำหรับเขาและครอบครัวของพวกเขา ...ตั้งใจเรียนนะเด็ก ๆ ...  วันนี้เปิดเทอมวันแรกของ UOW; Autumn session
เมื่อวานเราเลยชวนลูกศิษย์ไปทานข้าวด้วยกันซะหน่อย ลูกศิษย์โต ๆ กันแล้ว ปีนี้อยู่ปี 2 กันแล้ว เผลอแป๊บเดียว ลูกศิษย์ทั้ง 3 คนของอาจารย์ เรียนคณะ Computer Science ที่ University of Wollongong เป็นคณะเดียวกันกับอาจารย์เลย หลาย ๆ วิชาที่อาจารย์เคยเรียน ตอนนี้ลูกศิษย์เราก็จะได้มีโอกาสเรียนกับสิ่งที่เราเคยเรียนมาแล้วสินะ ลูกศิษย์เป็นเด็กมาจากเมืองรอบนอก การที่พวกเขาได้มาใช้ชีวิตในเมืองแบบนี้ อาจารย์คิดว่ามันเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีของนักเรียน เราบ่มพร่ำสอนนักเรียนชุดนี้มาตั้งแต่ year 8 ตั้งแต่ตัวยังกะเปี๊ยกอยู่เลย ตอนนี้นักเรียนโตเป็นหนุ่มแล้ว เริ่มดูแลตัวเองในเรื่องของภาพลักษณ์และการแต่งตัวด้วย เออ ไม่ใช่เรียนเก่งแล้วเป็นเด็ก nerd อย่างเดียว ตอนนี้มีการระวังเรื่องอาหารการกิน และน้ำหนักด้วย เธอเปลี่ยนไปนะ เธอเปลี่ยนไป นักเรียนฝรั่ง แต่มีอาจารย์เป็นคนเอเชีย เราก็ต้องพาไปทานอาหารเอชียนี่แหละ ให้ลูกศิษย์ได้กินอะไรเปลก ๆ บ้าง ที่เมืองรอบนอกที่พวกเขาอยู่ ไม่มีอะไรแบบนี้ซักเท่าไหร่ ลูกศิษย์บอกว่าเราไปทานอาหารไทยกันบ่อยแล้วนะครับ งั้นคราวนี้อาจารย์พาไปทานอาหารญี่ปุ่นก็แล้วกัน เป็น sushi train เพราะลูกศิษย์ก็ยังไม่เคยทานอาหารแบบนี้ซะที เราเป็นอาจารย์เราก็พยายามทำอะไรเพื่อลูกศิษย์ ประสบการณ์ชีวิตบางสิ่งบางอย่าง เราก็อยากจะหยิบยื่นให้พวกเขา มันไม่จำเป็นต้องเป็นเฉพาะประสบการณ์ในห้องเรียน มันไม่จำเป็นต้องเป็นเนื้อหาสาระที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เท่านั้น แต่แน่นอน อาจารย์สอนคอมพิวเตอร์ และนักเรียนกลุ่มนี้ก็ชอบคอมพิวเตอร์เป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้ว เราก็จะคุยกันแต่เรื่องคอมพิวเตอร์และการเขียนโปรแกรมมากกว่า นักเรียนทุกคนได้เกรดออกมาดีมาก เมื่อปีที่แล้ว เพราะนักเรียนกลุ่มนี้มีพื้นฐานการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์อยู่แล้ว นักเรียนกลุ่มนี้ได้เปรียบนักเรียน high school คนอื่น ๆ ที่ไม่เคยเรียนวิชาคอมพิวเตอร์มาก่อนเลย เราดีใจและภูมิใจที่เราเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จในการเรียนของนักเรียนกลุ่มนี้ นักเรียนกลุ่มนี้บอกว่า วิชาของปี 1 ที่มหาลัยเรียนง่าย เพราะเขามีพื้นฐานมาแล้วตอนที่เรียนกับเราที่ high school เป็นไงหละ แสดงว่าอาจารย์ปูพื้นฐานพวกเขามาดี ถึงแม้ว่านักเรียนกลุ่มนี้จะเรียนจบกันไปแล้ว ตอนนี้เรียนกันที่มหาลัยกันแล้ว เราก็ยังติดต่อและเช็คความก้าวหน้าของการเรียนของนักเรียนทุกคน (ที่เราสนิท) การเป็นอาจารย์ การเป็นลูกศิษย์ มันคือการเป็นอาจารย์และลูกศิษย์กันไปตลอดชีวิต อาจารย์เองก็เฝ้ารอวันที่ลูกศิษย์กลุ่มนี้จะรับปริญญา ไม่นานเกินรอ... |
Archives |
RSS Feed