วันนี้เป็นวันแรกที่ภรรยาเราเข้าทำการรักษาด้วย Chemotheraphy
ชั่วโมงแรกเราก็เข้าไปนั่งฟังด้วย แต่หลังจากนั้น ก็ต้องออกมา เพราะช่วงนี้สถานการณ์ COVID และคนไข้ส่วนมากก็จะมีภูมิคุ้มกันที่ค่อนข้างต่ำ ดังนั้นทางโรงพยาบาลก็เลยจำกัดให้แค่คนไข้เท่านั้นอยู่ในห้องคีโม คีโมครั้งแรก 2 hr ความรู้ที่ได้จากพยาบาลวันนี้คือ: - เราไม่จำเป็นต้องแยกห้องน้ำกันก็ได้ เพราะภรรยาก็ไปอ่าน comment ตามพวกกลุ่ม social ต่าง ๆ ว่าคนป่วยต้องแยกห้องน้ำ เพราะว่าสารเคมีจะออกมาจากร่างกาย อาจจะไปแปดเปื้อนคนอื่น พยาบาลบอกว่าก็ไม่ต้องถึงขนาดนั้น คนป่วยสามารถใช้ห้องน้ำ ห้องอาบน้ำร่วมกันกับทุกคนในครอบครัวได้ แต่ห้องน้ำ เวลาใช้โถส้วมเสร็จ จะต้องปิดฝาก่อน แล้วกดชัดโครก 2 ครั้ง เพื่อให้มัน flush สารเคมีที่ออกมาจากร่างกายของคนไข้ ให้มันลงไปตาม toilet bowl - คนไข้ไม่จำเป็นต้องนอนแยกเตียงกับคู่รัก ถ้หากมีเพศสัมพันธ์กัน make sure ว่าต้องใส่ condom เพราะร่างกายของคนไข้จะมีสารเคมีที่มาจากคีโม - สามารถ hugs, kissess ได้ตามปรกติ - ไม่ต้องซักผ้าแยกกัน แต่เมื่อไหร่ก็ตามแต่ที่คนไข้มีเหงื่อออกจากแบบผิดปรกติ แบบ soaking wet in the middle of the night, เสื้อผ้าต้องใส่เก็บใส่ double bags เลย แล้ววันรุ่งขึ้นนำเอาไปซักแยกกับเสื้อผ้าคนอื่น ๆ แล้วต้องซักด้วยน้ำอุ่นเท่านั้น ซักน้ำเย็นไม่ได้ - ถ้าอุณภูมิร่างกายขึ้นเกิน 38 องศา ต้องโทรเรียกรถพยาบาลเท่านั้น (000) ห้ามมาโรงพยาบาลเอง ต้องมาด้วยรถพยาบาลเท่านั้น - ดื่มน้ำเยอะ ๆ เพื่อที่ร่างกายจะได้ flush สารเคมีออก - side effect ของแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน แล้วแต่สภาพร่างกาย เท่านี้แหละที่จำได้....
0 Comments
พรุ่งนี้ (27 June 2022) ภรรยาเราต้องเริ่มทำคีโมแล้วซินะ
จริง ๆ แล้วภรรยาเราต้องเริ่มทำคีโตตั้งแต่วันที่ 20 June 2022; วันจันทร์ที่แล้ว แต่ก็ต้องเลื่อน 1 อาทิตย์เพราะหมอสั่งให้ไปตรวจสุขภาพช่องปากก่อนทำคีโม แล้วเผอิญไปเจอฟันคุดที่เริ่มจะผุ ก็เลยต้องทำการถอน ก็เลยต้องเลื่อนการทำคีโมออกไป 1 อาทิตย์ สาเหตุที่ต้องเช็คสุขภาพช่องปากเพราะว่า ช่วงที่ทำคีโม ภูมิคุ้มกันของร่างกายก็จะลดต่ำลงไปด้วย ถ้าช่องปากไม่สะอาดหรือเป็นอะไรขึ้นมา มันก็จะหายยาก เพราะร่างกายไม่สามารถ heal itself fast เหมือนคนทั่ว ๆ ไป ร่างกายเรามี 60 ล้านล้านเซลล์ ร่างกายเราเกิดจาก 1 เซลล์ก่อน แล้วแตกตัวเป็น 2 เซลล์ 4, 8, 16, 32, 64, 128, 256, 512.... ไปเรื่อย ๆ จนกลายเป็นร่างกายเต็มตัว 60 ล้านล้านเซลล์ 9 เดือนกว่า ๆ อยู่ในท้องคุณแม่ มะเร็ง จริง ๆ แล้วก็เซลล์ของร่างกายเรานี่แหละ มันก็เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเรานี่แหละ แต่มันเป็นเซลล์ที่ทำงานผิดปรกติ พวกอนุมูลอิสระต่าง ๆ การรักษาโรคมะเร็งของแพทย์แผนปัจจุบันก็คือ: - ผ่าตัด เอาเซลล์หรือเนื้อร้ายออก - หลังจากนั้นก็จะใช้คีโมเข้ามาเพื่อไล่จับเซลล์ร้ายต่าง ๆ ที่มันอาจจะวิ่งไปตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย - แล้วตามด้วยการฉายแสงรังสี - แล้วตามด้วยการทานยาควบคุมฮอร์โมน (สำหรับบางคน) การทำคีโม ก็การใช้สารเคมีฉีดเข้าไปในร่างกาย แล้วก็ให้มันวิ่งไล่ฆ่าเซลล์ต่าง ๆ ที่มัน "คิดว่า" เป็นเซลล์มะเร็ง ปัญหาก็คือ คีโมคือสารเคมี มันไม่ใช่วัคซีน ไม่ใช่ไวรัสหรือ bacteria ดังนั้นมันไม่มีชีวิต มันไม่ได้ฉลาดไปซะหมดที่จะรู้ว่าเซลล์ไหนดี เซลล์ไหนเป็นมะเร็ง ดังนั้นเซลล์ดี ๆ ของเราบางส่วนก็จะถูกฆ่าหรือทำลายไปด้วย ดังนั้นภูมิต้านทานของเราจึงลดลง และเซลล์บางตัวที่ถูกทำลาย ก็คือถูกทำลายไปเลย ไม่ได้มีการสร้างเซลล์ใหม่ขึ้นมาทดแทน ดังนั้นร่างกายของคนที่เป็นมะเร็ง หลังจากได้รับการทำคีโม และการฉายแสงแล้ว ร่างกายก็จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อ เมื่อเราคุยกับคุณหมอมากขึ้น เราก็จะมีความรู้มากขึ้น การมีความรู้มากขึ้น บางทีก็เป็นดาบ 2 คม คือมันทำให้เราคิดมากขึ้น มันทำให้เรารู้ว่าร่างกายเราต่อไปจะไม่เหมือนเดิมนะ สิ่งที่จะตามมาก็คือสภาพจิตใจ บางคนก็รับได้ ส่วนบางคนก็รับไม่ค่อยได้ ก็ต้องใช้เวลา ร่างกาย เรายังพอรักษาได้ทั้งทางแพทย์แผนปัจจุบัน และวิถีธรรมชาติ แต่สภาพจิตใจนี่สิ มันละเอียดอ่อนยิ่งนัก จะบอกว่า "ไม่เป็นไรหรอก" "สู้ ๆ นะ" มันพูดง่ายไง ถ้ามันไม่ได้เกิดขึ้นกับเรา ถ้ามันไม่ใช่ร่างกายเรา คนที่เขาเป็น เขาก็คงต้องกังวลและคิดไปต่าง ๆ นานาเป็นเรื่องปรกติ คนที่อยู่รอบข้างนี่แหละสำคัญ support network เป็นอะไรที่สำคัญมาก ไม่ว่าจะครอบครัวหรือคนรอบข้าง ก็ต้องอยู่เคียงข้างกันไป บางทีเราไม่พูดอะไรมากก็ได้ แค่กอด แค่สัมผัส แค่แสดงออก อีกฝ่ายก็สามารถสัมผัสหรือรู้สึกได้ เรื่องบางเรื่อง ของบางอย่าง มันพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ภาษากายดีที่สุด มันบ่งบอกอะไรได้ละเอียดอ่อนยิ่งนัก ช่วงนี้ทุก ๆ เช้าของเรา ตื่นขึ้นมาก็นั่งดู YouTube ที่เกี่ยวกับโรคพวกนี้ มันทำให้เรารับมือกับมันได้ง่ายขึ้น ในฐานะของ support person เราจะได้ทำอะไรต่อมิอะไรได้ถูก คนที่ป่วยจะได้ไม่รู้สึกว่าเขากำลังสู้กับโรคร้ายคนเดียว จริง ๆ วันนี้เหนื่อยมาก วิ่งนั่น นี่ โน่น เพราะลูกลิงมี dance จริง ๆ ช่วงนี้ 10pm หัวต้องถึงหมอนแล้ว แต่วันนี้ขอละกัน ขอบันทึกเรื่องราวเอาไว้ ก่อนที่การทำคีโมจะเริ่มขึ้น ก่อนที่พวกเราทั้งครอบครัวจะ take a journey together ก็อยากจะบันทึกเอาไว้เป็นความทรงจำ เผื่ออีก 10-20 ปีข้างหน้าจะได้กลับมาอ่านถึงวัน ๆ นี้ ชีวิตไม่ง่าย แต่ก็จะไม่โทษอะไรใด ๆ ทั้งสิ้น ก็จะเงยหน้าแล้วเผชิญกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นไปพร้อม ๆ กันทั้งครอบครัว as of 26/06/2022 ครอบครัวถือว่าโชคดี
พวกเราอยู่ที่ Wollongong กันมานาน ครอบครัวที่สนิท ๆ กันก็จะเป็นพ่อ ๆ แม่ ๆ ของเพื่อนลูก ๆ ที่โรงเรียน หรือไม่ก็ dance mums แม่ ๆ ของเพื่อนลูกลิงที่ไปเรียน dance ที่ studio เดียวกัน dance mums บางคนก็เคยมีประสบการณ์กับโรคร้ายนี้มาก่อน เขาก็มีการแชร์ข้อมูลกัน นั่น นี่ โน่น นัดไปทาน lunch นัดไปทาน dinner ก่อนที่จะผ่าตัด อย่างน้อย ๆ เรียมเองก็พอมีความรู้เกี่ยวกับโรคนี้ขึ้นมาบ้าง What to expect after this... and that... ต่าง ๆ นานา ครอบครัวเราโชคดีที่หนึ่งใน dance mums ที่ครอบครัวสนิทนั้นเป็น registered nurse เขาก็ยังมีใบประกอบวิชาชีพอยู่ ต่อใบประกอบวิชาชีพอยู่ตลอดเวลา แต่เขาเลิกเป็น registered nurse แล้ว เพราะฐานะทางบ้านค่อนข้างอู่ฟู่พอตัว สรุปคือไม่ต้องทำงานก็ได้ เพื่อน dance mums ที่เป็น registered nurse คนนี้ก็จะมาที่บ้านก่อนที่เรียมจะไปผ่าตัด เขาก็เอานั่น นี่ โน่น มาให้เพราะเขารู้ว่าคนไข้หลังผ่าตัดต้องการอะไร ด้วยที่ความเป็น registered nurse เขาก็จะอธิบายอะไรได้ detailed มาก ๆ ซึ่งเป็นอะไรที่มีดีมากสำหรับพวกเราในการเตรียมตัวและเตรียมใจ ที่ peak ไปกว่านั้นบ้านเขาอยู่ห่างจากบ้านเราไม่กี่ไฟแดง 10-15 นาทีถึงกันได้ หลังจากผ่าตัด เรียมกลับมาที่บ้าน 2-3 วันแรก เขากังวลเรื่องแผลผ่าตัดตอน 3 ทุ่ม (9pm) ก็โทรหาเพื่อนคนนี้ เพื่อนคนนี้ก็บึ่งรถมาหาพวกเราที่บ้านเลยทันที (ไม่มีอะไรในกอไผ่ เรียมแค่วิตกกังวลไปเอง) แต่นี่คือ 9pm นะ ถ้าเราไม่มีเพื่อนที่เป็น registered nurse คนนี้ ลองคิดดูซิว่าอะไรจะเกิดขึ้น ก็คงต้องไปนั่งรอหมอที่ Emergency Ward ที่โรงพยาบาล พอวันรุ่งขึ้น 9am เรียมรู้สึกแปลก ๆ กับแผล รู้สึกคัน ๆ แผล เรียมก็โทรหาเพื่อน registered nurse คนนี้ ภายใน 10 นาทีเพื่อนก็มาถึงบ้าน มาช่วยดูแผล นั่น นี่ โน่น เช่นเดียวกัน ไม่มีอะไรในกอไผ่ เรียมแค่วิตกกังวลไปเอง imagine ถ้าเราไม่มีเพื่อนที่เป็น registered nurse คนนี้ เราก็คงต้องไปนั่งรอหมอที่ Emergency Ward ที่โรงพยาบาล เนื่องด้วยเรียมเป็นคนสิงคโปร์ ถ้าใครเคยอยู่สิงคโปร์มาก่อนจะรู้ว่า Singaporean "ส่วนมาก" จะเป็นยังไง เดี๋ยวว่าง ๆ วันหลังจะเขียน blog ให้อ่านเรื่อง culture หลายสิ่งอย่างของคน Singaporeans เอาเป็นว่า เรารู้สึก at ease ที่มีเพื่อนแบบนี้ มีอะไรพวกเราก็ speed dial ได้เลย เพื่อน ๆ ทุกคนบอกว่าโทรได้ 24 hr บางคนอาจจะบอกว่า ไม่รู้สึกเกรงใจบ้างเหรอ hmmm.... พวกเรารู้จักกันมานาน จนมันเลยจุดนั้นไปแล้วหนะจ๊ะ เราก็พอจะรู้ว่าคนไหนที่เราสามารถโทรได้เวลาต้องการความช่วยเหลือ ที่เขียนมาทั้งหมด ก็แค่อยากจะบอกว่า ในยามยาก มันทำให้เรารู้ว่า "มิตรที่ดี ไม่จำเป็นต้องมีเยอะ" จริง ๆ มันทำให้เราไม่รู้สึกโดดเดี่ยว ทุกวันนี้พวกเราก็เลย focus ไปที่ครอบครัว และคนที่อยู่ใน "inner circle" เท่านั้น ใครที่ outer หน่อย เราก็จะไม่ค่อยอีนังขังขอบกับใคร ถึงทุกคนที่อ่าน blog นี้ post นี้ ขอให้ทุกคนได้เจอ "มิตรที่ดี" นะครับ หากยังไม่เจอ ขอให้เจอภายในเร็ววัน สำหรับใครที่เจอแล้ว ขอให้รักษาพวกเราเอาไว้นาน ๆ เพราะมันทำให้เราชุ่มฉ่ำหัวใจได้ หลังจากที่เรียมผ่าตัดเสร็จ ก็ต้องรอ 4 weeks ก่อนที่จะเริ่มคีโม
รอให้ร่างกายพักฟื้น รอให้ร่างกายพร้อมกับการทำ treatment ในระหว่างนี้เรียมก็ต้องตรวจนั่น นี่ โน่น เพิ่ม น่าจะ ultrasound ทั้งหมด 5 รอบ ทำไปแล้ว 4 เหลืออีก 1 (รอให้ร่างกาย rest) OK นะ เราไม่ได้มีปัญหากับการตรวจเพิ่ม นั่น นี่ โน่น เรารู้สึก appreciate กับสิ่งหมอสั่งให้พวกเราทำ ซึ่งพวกเราก็ต้องเป็นเด็กดี ทำตามที่หมอสั่งทุก สิ่ง อย่าง ไม่ต้องถามว่า "เหนื่อย" มั้ย บอกเลยว่า "มาก" ถึง "มากที่สุด" แต่... ไม่ท้อ บางทีเราก็แอบคิดในใจนะว่า ทำไมพวก billionair ทั้งหลาย Elon Musk เอย ต่าง ๆ นานา ไม่คิดค้นหรือผลิตพวก medical equipment ที่มัน high tech แบบที่ตรวจปุ๊บ แล้วรู้เรื่องเลย ว่าเป็นอะไร ยังไง OK แหละ มันอาจจะดูฝันเฝื่องและไร้สาระ แต่คนก็ไม่เจอกับตัวเองมันก็ไม่รู้หรอกนะว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง ก็แค่แอบเพ้อ ใครไม่เจอไม่มีทางได้รู้ 07/06/2022 กับใครบางคน
ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่พี่น้อง แต่เขาก็คอยส่งข้าวส่งน้ำช่วงนี้ทุก ๆ 2-3 วัน เราแค่ซื้อวัตถุดิบไปวางไว้ที่หน้าบ้านพี่เค๊า เราเองก็ busy ต้องวิ่งนั่น นี่ โน่น วันหนึ่งหลายที่ ไม่ได้มีเวลาแวะไปเอา พี่เค๊าก็แวะเอามา drop ให้ที่บ้าน ช่วงนี้ก็ยังดี มี mum บินมาจากสิงคโปร์ช่วย cook นั่น นี่ โน่น อย่างน้อยครอบครัวเราก็ตัดปัญหาเรื่องทำกับข้าวไป ช่วงนี้เราก็งดอาหารปิ่นโตจากป้าคนไทย ก็ทานที่ mum cooks ที่พี่คนไทยนำเอามาให้ แค่ทำงาน เราก็ busy มากพอแล้ว งานต้องเดินต่อ ต้องไม่กระทบ แค่วิ่งเข้าออกโรงพยายาล เราก็ busy มากพอแล้ว และก็ต้องวิ่งรับส่งลูกลิงตัวเล็กด้วย (บางทีเพื่อน ๆ dance mum ก็ช่วยรับส่ง สลับกันไปมา เรารับลูกเค๊ามั่ง เขารับส่งลูกเรามั่ง เป็น community ที่อบอุ่น) เมื่อทุกอย่างตอนนี้ต้องมาตกอยู่ที่เราคนเดียว ตั้งแต่เตรียม lunchbox ลูกลิงก่อน 7am และต่าง ๆ นานา การมี "มิตรที่ดี" มันช่วยผ่อนแรงได้เยอะจริง ๆ แค่คิดเรื่องการต่อสู้กับโรคร้าย ตอนนี้ก็เหนื่อยมากพอแล้ว ตอนนี้ก็รอผลตรวจอะไรหลาย ๆ อย่างก่อนที่จะเริ่มทำการรักษาขั้นต่อไป การมี "มิตรที่ดี" มันทำให้เราอุ่นใจ ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวในประเทศที่กว้างใหญ่แห่งนี้ กับโรคร้ายแบบนี้ เรื่องรักษาทางร่างกาย เราก็ปล่อยให้หมอดูแล แต่เรื่องจิตใจ เราก็ต้องให้กำลังใจกันและกัน ข้างในจะทุกข์ยังไง ข้างนอกต้อง happy joy joy เพราะอารมณ์และความรู้สึก มีผลกระทบต่อฮอร์โมนเสมอ และสภาพจิตใจของลูกลิงด้วย การมี "มิตรที่ดี" มันก็ช่วยเบาแรงเราได้หลายอย่าง จนบางทีขวัญเองก็พูดกับเรียมว่า "เราจะทดแทนบุญคุญพวกเขายังไงไหว" การที่เราได้มาเจอกันวันนี้ ทุกสิ่งอย่าง ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ชีวิตทุกวันนี้ มันทำให้เรารู้ว่า "มิตรที่ดี" ไม่จำเป็นต้องมีเยอะ เขียนเอาไว้เป็นความทรงจำ ตามอารมณ์และความรู้สึกช่วงนี้ เขียนรวดเดียวจบ ไม่ proof read, เพื่อความ real 04/06/2022 สิ่งที่ครอบครัวเราได้รับจาก medical team ที่ Wollongong public hospital นั้นประเมิลค่ามิได้
คุณหมอหรือทีมผ่าตัดดีอะไร ยังไง เราไม่รู้ เพราะเราไม่ได้เข้าห้องผ่าตัดด้วย แต่พอภรรยาเราถูกย้ายเข้าไปอยู่ที่ ward พักฟื้น OMG... พยาบาลที่นั่น ดีมากทุกคน They are such an angel. ใจเย็นกับคนไข้มาก ภรรยาเราต้องการความช่วยเหลือจากพยาบาลจริง ๆ ก็แค่วันแรกที่ออกมาจากห้องผ่าตัด วันพฤหัส หลังจากนั้นเขาก็ช่วยเหลือตัวเองได้ แต่เราก็สังเกตจากการพูดคุยของพยาบาลกับคนไข้คนอื่น ๆ ที่เป็นคนแก่เอย อะไร นั่น นี่ โน่น คือเขาต้องใจเย็นมาก ถึงจะเป็นพยาบาลได้ เขาเห็นแล้วยอมรับเลย แล้วไม่ใช่แค่พยาบาลคนใดคนหนึ่งนะ ทุก ๆ คนที่เข้าเวร เข้ากะสลับสับเปลี่ยนกันไป ทุกคนใจเย็นมาก ดูแลคนไข้เป็นอย่างดี มันก็ทำให้เรามองสะท้อนกลับมาที่ตัวเรานะ เราไม่น่าจะได้แม้แต่ครึ่งเสี้ยวของพยาบาลพวกนี้ มันต้องมีใจรักจริง ๆ นะถึงจะทำงานแบบนี้ได้ คือ "ข้าน้อยขอคารวะ" จริง ๆ มันทำให้เราภูมิใจในภาษีที่เราจ่ายไป มันไม่สูญเปล่า นี่คือ public hospital นะครับ ค่าใช้จ่าย $0.00 จริง ๆ แล้วภรรยาเราสามารถออกจากโรงพยาบาลวันเสาร์แล้ว แต่เขาก็รู้สึกไม่ secure รู้สึกไม่ safe อยากอยู่ใกล้มือหมอ อยากอยู่ใกล้ medical team มากกว่า ซึ่งทางโรงพยาบาลก็อนุญาตให้อยู่ต่อ พอวันอาทิตย์ เมื่อวานจะต้องกลับ ก็มีพยาบาลที่น่ารักมาก แอบมากระซิบว่า ถ้าอยู่ต่ออีก 1 ได้ ให้อยู่ต่อ เพราะหมอที่มาตรวจวันจันทร์ จะเป็นหมอทั้งทีม 2-3 คนมาตรวจพร้อมกัน ในขณะที่หมอที่มาตรวจเข้าเวรช่วงเสาร์-อาทิตย์จะเป็น junior doctor ภรรยาเราก็รับข้อเสนอสิจ๊ะ จะรออะไร ซึ่ง medical team ที่เข้ามาตรวจวันนี้ก็ให้ข้อมูลดีมาก บอกว่ากลับบ้านแล้วจะต้องทำอะไร step 1-2-3-4 และก็จะมีพยาบาลมาที่บ้านทุกวัน โอ๊ว มันดีเยี่ยงนี้เอง ในช่วงที่ทำ paperwork ก่อนออก เราก็เลยลงมาที่ cafe ด้านล่าง ซื้อ hot chocolate with oat milk x 10 แก้ว ขึ้นไปให้พยาบาลทุก ๆ คน พยาบาลมีไม่ถึง 10 และที่ cafe ด้านล่าง ตรง counter เราก็บอกพนักงาน "I will pay for everyone behind me; $200" ทุกคน (อาจจะไม่หมดทุกคน เพราะเราจ่ายเอาไว้แค่ $200) ที่ order หลังเราก็ไม่ต้องจ่าย สิ่งที่เราได้รับคือ ทุกคนเดินเข้ามาขอบคุณ มีการ shakehand นั่น นี่ โน่น หลาย ๆ คนก็ confuse เพราะคงไม่เคยมีใครจ่าย coffee ให้พวกเขามาก่อน (แก้วละ $5) but it is "a good confuse". ที่อยู่ในแถวก็มีนักเรียนฝึกหัดหลายคน เราสังเกตจากชุด uniform; จาก Western Sydney Uni บ้าง, จาก UOW บ้าง, จาก Newcastle Uni บ้าง (มาฝึกงานไกลมาก) เราก็บอกพวกนักเรียนฝึกงานทั้งหลายว่า "you guys are angel, the things that you guys do is amazing" เสร็จแล้วเราก็ถือ hot choc x 10 แก้วขึ้นไปที่ ward ทั้งหมดที่เขียนมานี้ เราไม่ได้ต้องการอวดอ้างสรรพคุณว่าอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ก็แค่อยากจะบอกว่า อะไรก็ตามแต่ที่เราทำแล้ว มันทำให้โลกมันน่าอยู่ขึ้น ทำไปเถอะเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่าที่กำลังใครมี บางคนก็อาจจะบอกว่า ใช่สิ P' J มีตังค์ เปล่าเลย เราไม่ได้มีตังค์ คราวก่อนตอนซื้อบ้าน ก็เหลือเงินในบัญชี $446 เองนะ มันไม่ได้เกี่ยวว่ามีตังค์หรือไม่มีตังค์ ถ้า action ที่ come from your heart คนอื่นก็จะสัมผัสได้ ก็ได้แต่หวังว่าสิ่งที่เราทำ จะเป็น inspiration ให้ใคร someone เอาไปทำต่อกับคนอื่น ๆ บ้าง paying forward เท่าที่เราทำได้ ช่วยเหลือคนอื่น เท่าที่เราทำได้ แบบไม่เดือดร้อนตัวเอง แล้วโลกนี้มันก็จะน่าอยู่ขึ้น ไม่ต้องดีสำหรับใคร แค่ดีต่อใจเราก็พอ ...รัก... 23/05/2022 เรียมมีนัดผ่าตัด 10am; 19 May 2022
สิ่งที่เรียมต้องทำคือ: - วันที่ 18 May 2022 ต้องอาบน้ำด้วยยาอะไรซักอย่าง ไม่รู้ชื่อ เป็นการฆ่าแบคทีเรีย - วันที่ 18 May 2022 ก่อนไปโรงพยาบาล ก็ต้องอาบด้วยตัวนี้อีกรอบเหมือนกัน Day surgery; 10am ก็ต้อง fasting ห้ามทานอาหารหลังจาก midnight แต่ยังดื่มน้ำได้ แต่ 7:30am onward ห้ามแม้กระทั่งการดื่มน้ำ 10am ขวัญกับเรียมก็ไปที่โรงพยาบาลตามนัด นั่งรอประมาณ 15-20 นาที พยาบาลก็มาเรียกเรียมเข้าไปในห้องคนไข้ เข้าไปตั้งแต่ประมาณ 10:30am แต่กว่าจะได้เข้าไปใน operation theatre ก็ประมาณ 3pm เพราะต้องรอคนไข้ก่อนหน้านั้นก่อน ช่วงที่รอก็ต้อง fasting no drink, no food ออกมา 5:05pm เฝ้าดูอาการอีก 2 ชั่วโมง... ที่ observation unit 7pm เขาก็พามาห้องพักฝื้น ก็เข้าเยี่ยมได้... ญาติอยู่จนถึง 9pm ญาติก็กลับ ห้ามนอนเฝ้า เพราะ COVID จริง ๆ visiting hour คือ 11am - 1pm และ 5pm - 7pm แต่เราก็ขอเขาเป็นกรณีพิเศษ พยาบาลและเจ้าหน้าที่ทุกคนน่ารักมาก สรุป... ผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี เรียมยังมึน ๆ ยาสลบอยู่ พรุ่งนี้เช้าก็น่าจะเริ่มดีขึ้น ตอนนี้ก็เจ็บแผลอยู่ คงต้องนอนโรงบาลต่ออีก 2-3 วัน ค่าใช้จ่าย $0.00 โรงพยาบาลรัฐบาล สวัสดิการรัฐ แต่ให้ไป private hospital ก็ไม่ต้องจ่าย เพราะถือว่าเป็น public patient ที่มาผ่าตัดที่ private hospital... คือมันดีมากเลย จริง ๆ ถ้าเราต้อง self-funded เราก็ทำได้ แต่นี่เผอิญว่าได้คิวเร็ว เจอหมอวันที่ 13 May ผ่าตัด 19 May ถือว่าไวและดีมากเลยครับ และเราก็ได้รับการ support จาก GP และ nurses ต่าง ๆ นานา ทุกอย่าง run smooth มาก family friends ที่ Wollongong ก็ดีมาก ๆ เพราะรู้ว่าเราต้องอยู่บ้านกับลูกลิง ทุกคนก็ทำอาหาร นั่น นี่ โน่น มาให้ "มิตรที่ดี" ไม่จำเป็นต้องมีเยอะ อันนี้มันจริงมากถึงมากที่สุด ก่อนวันผ่าตัด 1 วัน (เมื่อวาน) เรียมก็มีเพื่อนที่เป็น dance mums และเขาก็เป็น registered nurse ด้วย มานั่งอธิบายว่าจะต้องเตรียมตัวอะไรบ้างในวันผ่าตัด เขาก็บอก tips and tricks กัน และ family friend บางคนก็ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่แล้ว ในวันที่เขาเจอมรสุมชีวิต พวกเราก็อยู่เคียงข้างครอบครับเขา มาวันนี้ เขาก็คอยอยู่ข้างครอบครัวเรา มันทำให้โลกนี้น่าอยู่ และเราก็รู้ว่าหากเราต้องการความช่วยเหลืออะไร พวกเราก็รู้ว่าพวกเราสามารถ text ไปหาใครได้ แบบที่ไม่ต้องเกรงใจ อย่างเช่นซื้อนั่น นี่ โน่น ที่ Woolworths หรือ Aldi เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ครอบครัวพวกเราทำให้กัน จริง ๆ เราออกไปซื้อเองก็ได้ แต่เพื่อน ๆ เหล่านี้ก็จะ text มาบอกหละว่า "ตอนนี้ฉันอยู่ที่ Woolworths นะ เธอจะเอาอะไรมั้ย" ซื้อมาเสร็จ วาง ไป (ต้องระวังเรื่อง COVID ก่อนไปผ่าตัด) เงินก็ไม่เคยเอา ใน circle of friends พวกเราก็ช่วยเหลือกันแบบนี้อยู่แล้ว มันทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้น circle of friends ของครอบครัวเราจะเป็นพวก dance mums และก็พ่อ ๆ แม่ ๆ ของเพื่อนลูกลิง เพื่อน และก็จะมีพี่คนไทย 1 คนที่เราเคารพ เป็น circle เล็ก ๆ ไม่มากเรื่อง ไม่มากความ ส่วนตัวแล้ว เราคิดว่า ถ้าครอบครัวเราผ่านมรสุมชีวิตครั้งนี้ไปได้ พวกเราจะ come out strong และชีวิตที่เหลือ ต่อจากนี้ก็คือกำไรแล้วหละ มันทำให้ครอบครัวเรากอดกันแน่นมากขึ้น จับมือกันแน่นมากขึ้น The road ahead is awesome..... ชีวิตต่อจากนี้ก็คงต้องอยู่กับปัจจุบันให้มากขึ้น และใช้ชีวิตแบบว่า "วันนี้เป็นวันสุดท้าย" ก็จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด จะได้ไม่ regret อะไรภายหลัง Note: นึกอะไรได้ก็เขียน เขียนรวดเดียวจบ ไม่มีการ proof read เพื่อให้รู้สึกถึงความ real และ raw ของความรู้สึก ณ ตอนนี้ 19/05/2022 หลังจาก sleepless nights มาตั้งแต่วันที่ 02 May 2022
วันนี้ผล PET scan ออกมาแล้ว ไปหาหมอมาแล้ว - เป็นระยะที่ 3 สามารถรักษาได้ (ระยะที่ 4 จะรักษาไม่ได้) - ยังไม่ลามไปที่อื่น เป็นแค่เต้านม และบริเวณใกล้เคียง - จะผ่าตัด 19 หรือไม่ก็ 23 เดือนนี้ - หลังจากนั้นก็ทำคีโม และฉายแสง อีก 9 เดือน... ก็จะเป็นเด็กดี ทำตามที่หมอบอกทุกอย่าง ทำตามทุกขั้นตอน เชื่อมั่นในระบบ healthcare ที่นี่ เรื่องการรักษาแพทย์แผนปัจจุบัน ก็บ่อยให้อยู่ในมือหมอ ส่วนการรักษาแบบทางเลือก ก็ต้องศึกษาหาความรู้ แบบภาคบังคับ ก็ต้องทำควบคู่กันไปด้วย ก็ต้องเอาทุกทาง เปลี่ยนวิธีการอยู่การกิน ณ ตอนนี้เปิดใจรับฟังทุก ๆ คำแนะนำ สาว ๆ ทั้งหลาย ไม่ว่า you จะอายุเท่าไหร่ ควรไปตรวจ breast cancer นะครับ อย่าให้รอคลำเจอ เพราะถ้าคลำเจอ เราไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันอยู่ระยะไหนแล้ว
หนุ่ม ๆ ทั้งหลาย ไม่ว่า you จะอายุเท่าไหร่ ควรไปตรวจ prostate cancer นะครับ อย่ารอให้มีอาการแล้วค่อยไป เราตรวจร่างกายประจำปีทุกปีช่วง March-April ปกติเราตรวจแค่น้ำตาล ความดัน ไขมันในเส้นเลือด และอื่น ๆ ปีนี้เพิ่มมาอีกคือ prostate cancer ไหน ๆ ก็เจาะเลือดแล้ว ก็เจาะครั้งเดียวไปเลย ทั้ง ๆ ที่หมอ GP ก็บอกว่า still young ไม่ต้องตรวจ แต่เราก็ insist ว่าตรวจ ผลออกมาก็ clear ครับ แต่ของภรรยาเรา คลำเจอก้อนเนื้อที่หน้าอก ตอนนี้รู้แค่ว่า grade 2 ยังไม่รู้ว่าอยู่ในระยะไหน ต้องรอเจอคุณหมอศุกร์หน้า เพื่อเข้ารับฟัง treatment plan และผ่าตัดวันที่ 23 May สิ่งที่ภรรยากังวลก็คือ พวกเราตอนนี้ไม่รู้ว่ามันอยู่ในระยะไหนแล้ว ก็ได้แต่ให้กำลังใจกัน กลางวัน ยัง OK เพราะต้องทำงานกัน จิตใจมันก็อาจจดจ่อไปที่เรื่องอื่นบ้าง แต่กลางคืน บอกได้เลยว่าเค๊านอนไม่หลับ ต้องโทรหาที่บ้านที่สิงคโปร์ตลอด ตอนนี้ก็รอ PET วันพุธหน้า Treatment plan วันศุกร์หน้า ผ่าตัดวันที่ 23 May แม่ ๆ ทั้งหลายจาก dance school ก็ support ดีมาก เพื่อน ๆ ต่างชาติทั้งหลายก็ support ดีมาก บางคนก็อาสาจะไปนอนเฝ้าที่โรงพยาบาลวันผ่าตัด เพื่อที่เราจะได้กลับมานอนที่บ้านกับลูก ๆ เพื่อนที่ดี ไม่จำเป็นต้องมีเยอะ อันนี้มันจริงมากถึงมากที่สุด ที่ตัดสินใจ post ที่หน้า page ก็คิดดีแล้ว เพราะต้องการสร้าง awareness ในเรื่องนี้ด้วย อยากให้ทุกคนไปตรวจ อยากให้ทุกคนไป screening 07/05/2022 #จอห์นเผ่าเพ็ง #เพราะฉะนั้น #มันถึงเป็นเช่นฉะนี้ |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
June 2023
Categories |