กับใครบางคน
ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่พี่น้อง แต่เขาก็คอยส่งข้าวส่งน้ำช่วงนี้ทุก ๆ 2-3 วัน เราแค่ซื้อวัตถุดิบไปวางไว้ที่หน้าบ้านพี่เค๊า เราเองก็ busy ต้องวิ่งนั่น นี่ โน่น วันหนึ่งหลายที่ ไม่ได้มีเวลาแวะไปเอา พี่เค๊าก็แวะเอามา drop ให้ที่บ้าน ช่วงนี้ก็ยังดี มี mum บินมาจากสิงคโปร์ช่วย cook นั่น นี่ โน่น อย่างน้อยครอบครัวเราก็ตัดปัญหาเรื่องทำกับข้าวไป ช่วงนี้เราก็งดอาหารปิ่นโตจากป้าคนไทย ก็ทานที่ mum cooks ที่พี่คนไทยนำเอามาให้ แค่ทำงาน เราก็ busy มากพอแล้ว งานต้องเดินต่อ ต้องไม่กระทบ แค่วิ่งเข้าออกโรงพยายาล เราก็ busy มากพอแล้ว และก็ต้องวิ่งรับส่งลูกลิงตัวเล็กด้วย (บางทีเพื่อน ๆ dance mum ก็ช่วยรับส่ง สลับกันไปมา เรารับลูกเค๊ามั่ง เขารับส่งลูกเรามั่ง เป็น community ที่อบอุ่น) เมื่อทุกอย่างตอนนี้ต้องมาตกอยู่ที่เราคนเดียว ตั้งแต่เตรียม lunchbox ลูกลิงก่อน 7am และต่าง ๆ นานา การมี "มิตรที่ดี" มันช่วยผ่อนแรงได้เยอะจริง ๆ แค่คิดเรื่องการต่อสู้กับโรคร้าย ตอนนี้ก็เหนื่อยมากพอแล้ว ตอนนี้ก็รอผลตรวจอะไรหลาย ๆ อย่างก่อนที่จะเริ่มทำการรักษาขั้นต่อไป การมี "มิตรที่ดี" มันทำให้เราอุ่นใจ ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวในประเทศที่กว้างใหญ่แห่งนี้ กับโรคร้ายแบบนี้ เรื่องรักษาทางร่างกาย เราก็ปล่อยให้หมอดูแล แต่เรื่องจิตใจ เราก็ต้องให้กำลังใจกันและกัน ข้างในจะทุกข์ยังไง ข้างนอกต้อง happy joy joy เพราะอารมณ์และความรู้สึก มีผลกระทบต่อฮอร์โมนเสมอ และสภาพจิตใจของลูกลิงด้วย การมี "มิตรที่ดี" มันก็ช่วยเบาแรงเราได้หลายอย่าง จนบางทีขวัญเองก็พูดกับเรียมว่า "เราจะทดแทนบุญคุญพวกเขายังไงไหว" การที่เราได้มาเจอกันวันนี้ ทุกสิ่งอย่าง ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ชีวิตทุกวันนี้ มันทำให้เรารู้ว่า "มิตรที่ดี" ไม่จำเป็นต้องมีเยอะ เขียนเอาไว้เป็นความทรงจำ ตามอารมณ์และความรู้สึกช่วงนี้ เขียนรวดเดียวจบ ไม่ proof read, เพื่อความ real 04/06/2022
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
August 2024
Categories |