Daddy Diary #25; เมื่อลูกลิงเริ่มเติบโตขึ้น

ตอนนี้ลูกลิงตัวโตเรียนอยู่ year 11 แล้ว

จากแต่ก่อนตอนอยู่ year 9 ที่เขาอยากจะไปงานวันเกิดเพื่อน
daddy ก็ไม่อนุญาต จนเขาต้องเขียน essay ออกมาเป็น proposal เลย daddy ถึงอนุญาตให้ไป หลังจากที่เขาไปงานวันเกิดเพื่อนครั้งแรกที่ต้องไปอยู่บ้านคนอื่นหลัง dinner time ลูกลิงก็ทำตัวดีเรื่อยมา ไม่เคยมีปัญหาในเรื่องของการเรียน เพราะตอนอยู่ year 9 เราก็ยังเป็นห่วงอยู่ เพราะเขายังเด็กนัก (สำหรับเรา)

แต่พอเราเริ่มเห็นเพื่อน ๆ ของลูกลิง เราก็เริ่มสบายใจมากขึ้นเพราะเรารู้ว่าเขาเลือกคบเฉพาะเพื่อนที่ดีเท่านั้น เขาอยู่ในกลุ่มของเด็กเรียน เราก็ไม่เลยไม่ค่อยห่วง

หลังจากเหตุการณ์การไปงานวันเกิดของเพื่อนเขาครั้งนั้น
เราอนุญาตให้เขาอยู่ได้แค่ถึง 9pm เท่านั้น เขาเป็นคนแรกที่ต้องกลับก่อน
แต่หลังจากนั้น เขาก็มีงานไป Haloween BBQ ที่บ้านเพื่อน หรืออะไร นั่น นี่ โน่น เราก็ให้ไปตลอดเลย ก็อย่างที่บอกว่า เรารู้ว่าเขาเลือกคบเพื่อนที่ดี แต่คราวนี้เขาจะเป็นคน SMS มาบอกเราเองว่าเราต้องไปรับเขากี่โมง เป็นไงหละ... :)

ตอน year 9 เขาก็ไม่ค่อยมีกิจกรรมอะไรดึก ๆ มาก หลัก ๆ ก็แค่ไปงานวันเกิดเพื่อน เลิก 9pm และก็ไป Haloween BBQ ที่บ้านเพื่อน ก็แค่นั้นเอง เราก็มีหน้าที่เป็นคนขับรถรับส่งให้ลูก

พอขึ้น year 10 ปีที่แล้ว ลูกลิงก็มีกิจกรรกนอกบ้าน ช่วง weekend กับเพื่อน ๆ เขาเยอะขึ้น ส่วนมากก็จะเป็น ไปเล่น cardboard game ที่บ้านเพื่อน อะไรประมาณนี้ ลูกลิงจะเป็นอะไรที่ไม่ไปเดินเล่นตามห้างสรรพสินค้า เพราะครอบครัวเราก็ไม่ชอบไปทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว ตรงจุดนี้ก็ถือว่าโชคดีไป เพราะลูกเราไม่ได้ไป hang out ที่ shopping mall เหมือนเด็กวัยรุ่นทั่ว ๆ ไป (พวกไร้สาระ)

ขึ้น year 10 ผลการเรียนของลูกลิงก็เริ่มโดดเด่นขึ้น
ยิ่งเราปล่อยเขาให้เป็นอิสระ ที่อยู่ในขอบเขต มากเท่าไหร่ เขาก็จะมีความสุขกับสิ่งที่เขาทำมากเท่านั้น เราก็ยังมีขอบขอบของการเล่นเกมส์ เล่นมือถืออยู่คือ:
- ไม่เปิด TV ก่อน 7pm (Mon-Fri ช่วงเปิดเทอม)
- มือถือวางไว้ที่ kitchen bench หลังเลิกเรียน
- เล่นเกมส์ได้ 30 นาที จันทร์ พุธ ศุกร์ หลังจากที่ทำ revision แล้ว (วิทย์ คณิต อังกฤษ 3 วิชาที่เราบังคับ วิชาอื่นแล้วแต่เขา) วันเสาร์จะเล่นได้ 30 นาที 3 รอบ
- วันอาทิย์ เราจะเก็บมือถือของเขาไป
- ทุกครั้งที่จะเล่นเกมส์ เขาจะต้องขออนุญาต

ปีที่แล้ว ลูกลิงก็เป็นคนริเริ่มชวนเพื่อน ๆ ที่นั่งทำการบ้านกันที่ห้องสมุดในเมือง ทุก ๆ วันอังคาร หลังเลิกเรียนพวกเขาก็พากันนั่งรถบัสเข้าไปในเมือง แล้วไปนั่งทำการบ้านกัน แล้วเราก็ไปรับเขาตอน 5:30pm ดังนั้นเราก็ต้องพยายามไม่ไปทำงานต่างเมืองวันอังคารด้วย เพราะต้องคอยทำหน้าที่รับส่งลูกลิงจากห้องสมุดทุกวันอังคาร

เราคิดว่าเมื่อเขาค้นหาในสิ่งที่เขาชอบเจอ เขาก็จะ thrive ในสิ่งที่เขาทำ
เราก็ดีใจและสบายใจที่เห็นลูกลิงจับกลุ่มกับเพื่อน ๆ เขาแล้วไปนั่งทำการบ้านหรืออ่านหนังสือด้วยกันทุก ๆ วันอังคาร เพราะลูกลิงไม่มีการเรียนพิเศษ เราไม่เชื่อเรื่องการเรียนพิเศษ เราคิดว่าถ้าลูกตั้งใจเรียนในห้อง และก็ทบทวนบทเรียนเวลากลับมาบ้าน มันก็น่าจะ OK แล้ว เรื่องแบบฝึกหัดเหรอ ถ้าโรงเรียนให้มาไม่มากพอ เดี๋ยว daddy จัดให้ได้ เรามี resources เยอะจ๊ะ

เมื่อลูกลิงเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เขาก็มีความรับผิดชอบกับชีวิตเขามากขึ้น
เราไม่ต้องไปปากเปียกปากแฉะเหมือนตอนเขาเป็นเด็ก ๆ 
แทบทุกสิ่งอย่างเกี่ยวกับเรื่องของการเรียน เราก็ปล่อยให้เขาตัดสินใจเอง
เราก็หน้าที่แค่คอย support และสนับสนุนเขาเท่านั้นเอง

เราก็ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณพ่อคุณแม่และผู้ปกครองทุก ๆ คน
การที่เราจะเลี้ยงดูใครสักคน
มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ 
สำหรับคนที่ยังไม่มีลูก ก็โปรดคิดให้ดี ๆ คิดแล้วคิดอีกจะดีที่สุด
กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ ไม่ง่ายจ๊ะ