จอห์น เผ่าเพ็ง เพราะฉะนั้น
  • Blog; journal of life
  • Daddy Diary
  • Investment Diary
  • Business Tips and Tricks
  • ข้างขอบเตียง Cancer
  • ครูไทยในต่างแดน
  • ebooks
  • About
  • กราบขอบคุณ

เมื่อชีวิตต้องการคำตอบ

28/6/2020

Comments

 
Picture
“เมื่อชีวิตต้องการคำตอบ”

ก็อาจจะมีบ้างเป็นบางเหตุการณ์ของชีวิต ที่จิตใจเราว้าวุ่น
ต้องการคำตอบอะไรบางอย่างให้กับชีวิต

ทั้ง ๆ ที่บางทีคำตอบมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว
โตขนาดนี้ ผ่านชีวิตมาเยอะแยะมากมายพอแล้ว เราก็พอจะคิดเองได้ แต่บางทีความวุ่นวายในชีวิตประจำวัน มันก็เป็นอุปสรรคในการคิดแล้วก็ไต่ตรองได้เหมือนกัน

สถานที่บางสถานที่ มันก็ไม่เหมาะกับการคิดและไตร่ตรองโดยเฉพาะเรื่องของจิตใจและความรู้สึก ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน 

บางทีเราก็จำเป็นที่จะต้องไปสถานที่บางสถานที่ที่มันสงบ
ตัดขาดจากโลกภายนอก ไม่มีสิ่งรบกวน จิตใจไม่วอกแวก

เดินจงกรมสักหน่อย
นั่งสมาธิสักนิด

เราก็พอมีพื้นฐานการวิปัสสนามาบ้าง
ก็พอรู้อยู่บ้างว่าจะต้องจัดการกับจิตใจของตัวเองอย่างไร
จิตใจที่มันวิ่งวอกแวก ไวเหมือนลิง

แต่เมื่อเริ่มทำไปสักพัก
เมื่อจิตใจมันสงบ สิ่งที่เราคาใจ สิ่งที่เราต้องการคำตอบ มันก็มาของมันเอง
อันนี้ก็เป็นความรู้สึกส่วนตัว
เป็นความชอบส่วนตัว
ทุกคนที่อ่าน ก็โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและการเสพข้อมูล

เราไม่ต้องการอ้างอิงถึงความเชื่อทางด้านทางด้านศาสนา
เพราะเรารู้ว่าทุกศาสนาดีหมด หรือคนที่ไม่ได้นับถือศาสนาอะไร ถ้าเผื่อเขาไม่เบียดเบียนใคร อันนั้นก็ไม่ผิด 

หลาย ๆ สิ่งอย่างในชีวิต คนเรามันคิดเองได้หมดแหละ
เพียงแต่ว่าการใช้ชีวิตในแต่ละวันของเราก็ยุ่งพออยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของธุรกิจ หน้าที่และการงาน ช่วงที่ว่างเราก็ต้องใช้เวลาอยู่กับครอบครัวด้วย ดังนั้น ปัญหาที่มันละเอียดอ่อนเราก็ต้องการที่จะอยู่เงียบ ๆ แล้วคิดอะไรของเราคนเดียว

คนอื่นเป็นยังไงเราไม่รู้
แต่โดยส่วนตัวแล้ว การเดินจงกรมและการนั่งสมาธิของเรา มันช่วยได้

เมื่อจิตเรานิ่ง
ปัญญาก็เกิด
เราไม่ได้ไปบังคับอะไร มันมาของมันเอง
ซึ่งจริง ๆ เราก็รู้อยู่แล้วแหละว่าคำตอบมันควรจะออกมาเป็นอย่างไร เพียงแต่ว่าเราก็ต้องการความสงบ ต้องการสัญญาณบ่งบอกอะไรบางสิ่งบางอย่างจากเบื้องบน ลม ฟ้า อากาศ  

สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงหรือเปล่าเราไม่รู้
เทวดาหรือจิตวิญญาณมีจริงหรือเปล่าเราไม่รู้
เรารู้แต่ว่าเราทำไปแล้วเราสบายใจ
ปัญญาเราเกิด
สิ่งที่เราต้องการคำตอบ เราก็ได้คำตอบมา

เราก็เดินจงกรมของเราไปเรื่อย ๆ
เดินจนกว่าขามันจะหมดแรง
พอเหนื่อยก็นั่งพัก นั่งสมาธิบ้างเล็กน้อย
เมื่อถึงเวลาอันควร เราก็กลับบ้านด้วยจิตใจที่แจ่มใสมากขึ้น มีคำตอบให้กับสิ่งที่มันคาใจ แล้วเราก็สามารถนำสิ่งนั้นนำเอาไปปฏิบัติและดำเนินชีวิตของเราต่อไปได้

อย่างที่เรากล่าวไปเบื้องต้น
ที่เราเขียนมาทั้งหมด
มันเป็นประสบการณ์ส่วนตัว
มันเป็นความรู้สึกส่วนตัว เอาเป็นว่าเราทำไปแล้วเราสบายใจก็เป็นพอ

คนอื่นจะเห็นด้วยหรือเปล่าเราไม่ทราบ
และนั่นก็ไม่ใช่ปัญหาของเรา

วันนี้เรามีความสุขแล้ว
สุขที่สุด ณ จุดที่เป็น

แล้วคุณล่ะ “สุข” หรือยัง 

ก็เพราะฉะนั้น มันจึงเป็นเช่นฉะนี้

Comments

    Author

    John Paopeng

    Archives

    February 2023
    January 2023
    December 2022
    November 2022
    October 2022
    September 2022
    August 2022
    July 2022
    June 2022
    May 2022
    April 2022
    January 2022
    December 2021
    November 2021
    October 2021
    September 2021
    August 2021
    July 2021
    June 2021
    March 2021
    January 2021
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    September 2020
    August 2020
    July 2020
    June 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    December 2019
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018

    Categories

    All

    RSS Feed


  • Blog; journal of life
  • Daddy Diary
  • Investment Diary
  • Business Tips and Tricks
  • ข้างขอบเตียง Cancer
  • ครูไทยในต่างแดน
  • ebooks
  • About
  • กราบขอบคุณ